(...) Obok Jaffskiej Bramy w Jerozolimie znajdowała się kiedyś półprzemysłowa dzielnica Mamilla, kilka lat temu zburzona przez budowniczych domów mieszkalnych.
Na jej miejscu wzniesiono gigantyczny parking podziemny i szkaradny zespół domów dla superbogaczy, graniczący z luksusowym hotelem "Cytadela Dawida".
Nieco dalej zachował się stary cmentarz Mamilli, gdzie pochowano arabskich wodzów, którzy przyszli z Omarem w roku 638, oraz sadzawka Mamilli, prostokątny zbiornik na wodę o wymiarach stadionu i głębokości pięciu metrów, wykopany na rozkaz Poncjusza Piłata.
Gdy nie ma w nim wody, podobny jest do wielkiego wykopu.
Niedaleko od sadzawki, podczas prac budowlanych, znaleziono grób jaskiniowy z wieloma setkami czaszek i kości.
Na pamiątkę był postawiony krzyż i napis: "Jedynie Bóg zna ich imiona".
Czasopismo Biblical Archaeology Review, (którego wydawcą jest amerykański Żyd, Herschel Shanks) wydrukowało długi artykuł[1] izraelskiego archeologa Ronny Reich'a o tym znalezisku.
"God Knows their Names", Mass Christian Grave Revealed in Jerusalem, Biblical Archaeological Review 22/2 (1996), pp. 26-33, 60.
http://members.bib-arch.org/publication.asp?PubID=BSBA&Volume=22&Issue=2&ArticleID=4

(...)W roku 614 Palestyna była prowincją Cesarstwa Bizantyjskiego.
Był to kwitnący kraj, większość ludności wyznawała chrześcijaństwo.
Rolnictwo było dobrze rozwinięte, wykorzystywano skomplikowany system nawadniania i przemyślnie ukształtowane tarasy.
Tłumy pielgrzymów odwiedzały święte miejsca: wzniesiona przez Konstantyna Bazylika Podniesienia na Górze Oliwnej oraz Bazylika Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa (Grób Pański), uważane były za wzniesione ludzką ręką cuda świata.
Pustynię Judejską ożywiały nabożeństwa w osiemdziesięciu klasztorach, posiadających zbiory bezcennych rękopisów.
Ojcowie Kościoła, błogosławiony Hieronim z Betlejem, Orygenes i Euzebiusz z Cezarei, wciąż jeszcze żyli w ludzkiej pamięci.

(...)Istniała także bogata wspólnota żydowska, mieszkająca wśród chrześcijan, przede wszystkim, w Tyberiadzie, na brzegu Jeziora Genezaret.
Jej mędrcy dopiero co zakończyli swoją wersję Talmudu, kodyfikacji swojej wiary judaizmu rabinicznego, lecz po poradę duchową zwracali się do o wiele większej wspólnoty żydowskiej w perskiej Babilonii.
W roku 614 miejscowi Żydzi palestyńscy zjednoczyli się ze swymi babilońskimi współwyznawcami i pomogli Persom zdobyć Ziemię Świętą.
W najeździe uczestniczyło dwadzieścia sześć tysięcy Żydów.
Po perskim zwycięstwie Żydzi dokonali masowego holokaustu palestyńskich chrześcijan.
Palili kościoły i klasztory, zabijali mnichów i duchownych, palili książki.
Na czele długiej listy zniszczonych świątyń jest przepiękna Bazylika Ryb i Chlebów w Tabga, Bazylika Podniesienia na Górze Oliwnej, kościół Św. Szczepana Pierwszego Męczennika naprzeciw Bramy Damasceńskiej, katedra Św. Syjonu na Górze Syjońskiej itd.
Niewiele kościołów przeżyło ten pogrom.
Wielka Ławra Sawy Oświeconego, schowana w bezdennym Wąwozie Ognia (Wadi an-Nar), ocalała dzięki swemu oddaleniu i pionowym skałom.
Kościół Bożego Narodzenia był uratowany w sposób cudowny.
Gdy Żydzi kazali ją zniszczyć, Persowie zaprotestowali.
Uznali mozaikę przedstawiającą trzech króli nad drzwiami za portrety perskich królów, i obronili kościół.

Lecz pogrom ten nie skończył się na tych barbarzyńskich zniszczeniach.
Gdy Jerozolima poddała się Persom, do niewoli wzięto tysiące miejscowych chrześcijan, i zapędzono ich do pustej sadzawki Mamilli.
Izraelski archeolog Ronny Reich pisze:
Najprawdopodobniej sprzedano ich temu, kto zapłacił za nich najwyższą cenę.
Według wielu źródeł, chrześcijańskich jeńców kupili Żydzi, którzy potem zabili ich od razu na miejscu.

Profesor z Oxfordu, Henry Hart Milman, w swojej History of the Jews pisze bardziej obrazowo:

I oto nastąpiła, długo oczekiwana godzina tryumfu i zemsty, i Żydzi nie zmarnowali okazji.
Zmyli pohańbienie świętego miasta rzekami chrześcijańskiej krwi.
Mówią, że Persowie sprzedawali nieszczęśliwych jeńców na licytacji.
Mściwość Żydów okazała się silniejsza od ich chciwości: nie tylko nie poskąpili swoich skarbów na zakup niewolników, lecz pozabijali wszystkich, wpierw szczodrze za nich zapłaciwszy.
Współcześni mówili, że zginęło 90 tysięcy ludzi.

Świadek rzezi, Strategiusz z Klasztoru Sawy Oświeconego, nie był tak lakoniczny:
W ślad za tym obrzydliwi Żydzi. wybuchnęli ogromną radością, ponieważ nie mogli znieść chrześcijan, i wymyślili plan diabelski.
Jak kiedyś kupili Boga za trzydzieści srebrników, tak i teraz kupili oni chrześcijan z sadzawki.
Ile dusz zgubili oni w sadzawce Mamilli!
Ilu zginęło z głodu i pragnienia!
Ilu duchownych i mnichów zginęło od miecza!
Ile dziewic, które nie oddały się wstrętnym gwałcicielom, wrogowie skazali na śmierć!
Ilu rodziców zabito na trupach ich dzieci!
Ilu ludzi przygnali tam Żydzi i zarżnęli, jak bydło w rzeźni, ilu ich zostało świętymi męczennikami!
Kto mógłby policzyć trupy zamęczonych w Jerozolimie!

Według Strategiusza, w tej krwawej rzezi zginęło 66 tysięcy palestyńskich chrześcijan.

Mówiąc po prostu, Żydzi wykupili chrześcijan z rąk perskich żołnierzy za dobrą cenę, a potem wyrżnęli swoich jeńców w sadzawce Mamilli, "która po brzegi napełniła się krwią".
Tylko w Jerozolimie Żydzi zabili od 60 do 90 tysięcy palestyńskich chrześcijan.

więcej w http://www.israelshamir.net/Polish/Polish12.htm

PROWOK "mkarwan" <mkarwan@poczta.onet.pl> napisał w wiadomości news:55871a92$0$2191$65785112news.neostrada.pl...

(...) Obok Jaffskiej Bramy w Jerozolimie znajdowała się kiedyś półprzemysłowa dzielnica Mamilla, kilka lat temu zburzona przez budowniczych domów mieszkalnych.
Na jej miejscu wzniesiono gigantyczny parking podziemny i szkaradny zespół domów dla superbogaczy, graniczący z luksusowym hotelem "Cytadela Dawida".
Nieco dalej zachował się stary cmentarz Mamilli, gdzie pochowano arabskich wodzów, którzy przyszli z Omarem w roku 638, oraz sadzawka Mamilli, prostokątny zbiornik na wodę o wymiarach stadionu i głębokości pięciu metrów, wykopany na rozkaz Poncjusza Piłata.
Gdy nie ma w nim wody, podobny jest do wielkiego wykopu.
Niedaleko od sadzawki, podczas prac budowlanych, znaleziono grób jaskiniowy z wieloma setkami czaszek i kości.
Na pamiątkę był postawiony krzyż i napis: "Jedynie Bóg zna ich imiona".
Czasopismo Biblical Archaeology Review, (którego wydawcą jest amerykański Żyd, Herschel Shanks) wydrukowało długi artykuł[1] izraelskiego archeologa Ronny Reich'a o tym znalezisku.
"God Knows their Names", Mass Christian Grave Revealed in Jerusalem, Biblical Archaeological Review 22/2 (1996), pp. 26-33, 60.
http://members.bib-arch.org/publication.asp?PubID=BSBA&Volume=22&Issue=2&ArticleID=4

(...)W roku 614 Palestyna była prowincją Cesarstwa Bizantyjskiego.
Był to kwitnący kraj, większość ludności wyznawała chrześcijaństwo.
Rolnictwo było dobrze rozwinięte, wykorzystywano skomplikowany system nawadniania i przemyślnie ukształtowane tarasy.
Tłumy pielgrzymów odwiedzały święte miejsca: wzniesiona przez Konstantyna Bazylika Podniesienia na Górze Oliwnej oraz Bazylika Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa (Grób Pański), uważane były za wzniesione ludzką ręką cuda świata.
Pustynię Judejską ożywiały nabożeństwa w osiemdziesięciu klasztorach, posiadających zbiory bezcennych rękopisów.
Ojcowie Kościoła, błogosławiony Hieronim z Betlejem, Orygenes i Euzebiusz z Cezarei, wciąż jeszcze żyli w ludzkiej pamięci.

(...)Istniała także bogata wspólnota żydowska, mieszkająca wśród chrześcijan, przede wszystkim, w Tyberiadzie, na brzegu Jeziora Genezaret.
Jej mędrcy dopiero co zakończyli swoją wersję Talmudu, kodyfikacji swojej wiary judaizmu rabinicznego, lecz po poradę duchową zwracali się do o wiele większej wspólnoty żydowskiej w perskiej Babilonii.
W roku 614 miejscowi Żydzi palestyńscy zjednoczyli się ze swymi babilońskimi współwyznawcami i pomogli Persom zdobyć Ziemię Świętą.
W najeździe uczestniczyło dwadzieścia sześć tysięcy Żydów.
Po perskim zwycięstwie Żydzi dokonali masowego holokaustu palestyńskich chrześcijan.
Palili kościoły i klasztory, zabijali mnichów i duchownych, palili książki.
Na czele długiej listy zniszczonych świątyń jest przepiękna Bazylika Ryb i Chlebów w Tabga, Bazylika Podniesienia na Górze Oliwnej, kościół Św. Szczepana Pierwszego Męczennika naprzeciw Bramy Damasceńskiej, katedra Św. Syjonu na Górze Syjońskiej itd.
Niewiele kościołów przeżyło ten pogrom.
Wielka Ławra Sawy Oświeconego, schowana w bezdennym Wąwozie Ognia (Wadi an-Nar), ocalała dzięki swemu oddaleniu i pionowym skałom.
Kościół Bożego Narodzenia był uratowany w sposób cudowny.
Gdy Żydzi kazali ją zniszczyć, Persowie zaprotestowali.
Uznali mozaikę przedstawiającą trzech króli nad drzwiami za portrety perskich królów, i obronili kościół.

Lecz pogrom ten nie skończył się na tych barbarzyńskich zniszczeniach.
Gdy Jerozolima poddała się Persom, do niewoli wzięto tysiące miejscowych chrześcijan, i zapędzono ich do pustej sadzawki Mamilli.
Izraelski archeolog Ronny Reich pisze:
Najprawdopodobniej sprzedano ich temu, kto zapłacił za nich najwyższą cenę.
Według wielu źródeł, chrześcijańskich jeńców kupili Żydzi, którzy potem zabili ich od razu na miejscu.

Profesor z Oxfordu, Henry Hart Milman, w swojej History of the Jews pisze bardziej obrazowo:

I oto nastąpiła, długo oczekiwana godzina tryumfu i zemsty, i Żydzi nie zmarnowali okazji.
Zmyli pohańbienie świętego miasta rzekami chrześcijańskiej krwi.
Mówią, że Persowie sprzedawali nieszczęśliwych jeńców na licytacji.
Mściwość Żydów okazała się silniejsza od ich chciwości: nie tylko nie poskąpili swoich skarbów na zakup niewolników, lecz pozabijali wszystkich, wpierw szczodrze za nich zapłaciwszy.
Współcześni mówili, że zginęło 90 tysięcy ludzi.

Świadek rzezi, Strategiusz z Klasztoru Sawy Oświeconego, nie był tak lakoniczny:
W ślad za tym obrzydliwi Żydzi. wybuchnęli ogromną radością, ponieważ nie mogli znieść chrześcijan, i wymyślili plan diabelski.
Jak kiedyś kupili Boga za trzydzieści srebrników, tak i teraz kupili oni chrześcijan z sadzawki.
Ile dusz zgubili oni w sadzawce Mamilli!
Ilu zginęło z głodu i pragnienia!
Ilu duchownych i mnichów zginęło od miecza!
Ile dziewic, które nie oddały się wstrętnym gwałcicielom, wrogowie skazali na śmierć!
Ilu rodziców zabito na trupach ich dzieci!
Ilu ludzi przygnali tam Żydzi i zarżnęli, jak bydło w rzeźni, ilu ich zostało świętymi męczennikami!
Kto mógłby policzyć trupy zamęczonych w Jerozolimie!

Według Strategiusza, w tej krwawej rzezi zginęło 66 tysięcy palestyńskich chrześcijan.

Mówiąc po prostu, Żydzi wykupili chrześcijan z rąk perskich żołnierzy za dobrą cenę, a potem wyrżnęli swoich jeńców w sadzawce Mamilli, "która po brzegi napełniła się krwią".
Tylko w Jerozolimie Żydzi zabili od 60 do 90 tysięcy palestyńskich chrześcijan.

więcej w http://www.israelshamir.net/Polish/Polish12.htm