"abc" <abc@wp.pl> pisze:
Do odkrycia tego rozwi膮zania d膮偶y艂a ju偶 Staro偶ytno艣膰 i niekiedy si臋 do niego
przybli偶a艂a, lecz nigdy nie osi膮gn臋艂a go w spos贸b w pe艂ni zadowalaj膮cy.
Pa艅stwo poga艅skie mylnie uto偶samia艂o si臋 z si艂膮 przyw贸dcy, i kiedy ten
stawa艂 si臋 tyranem, psu艂o si臋 razem z nim.
Dopiero chrze艣cija艅stwo przynios艂o 艣wiatu rozwi膮zanie tego dramatu
politycznego, czyni膮c to przez wyra藕ne odr贸偶nienie funkcji od cz艂owieka,
kt贸ry j膮 sprawuje i kt贸ry nie pe艂ni jej inaczej ni偶 jako pos艂ug臋 (ministere)
w s艂u偶bie dobra wsp贸lnego.
Pos艂usze艅stwo nie by艂o wi臋c nale偶ne jednostce, lecz dobru wsp贸lnemu, kt贸rego
ta jednostka mia艂a obowi膮zek poszukiwa膰, a w ostatecznym wnioskowaniu -
Bogu, w kt贸rym to dobro jest zakorzenione i od kt贸rego pochodzi wszelki
autorytet, mog膮cy zobowi膮zywa膰 w sumieniu.
Jednakowo偶 wk艂ad chrze艣cija艅stwa w teori臋 prawowito艣ci artyku艂owany by艂
przez r贸偶ne teologie i filozofie - najd艂u偶ej przez augustynizm polityczny i
przez tomizm - oraz w r贸偶nym otoczeniu kulturowym, pocz膮tkowo s艂abiej od
naszego spojonym przez wsp贸lnot臋 wiary.
Wi臋cej
http://www.konserwatyzm.pl/artykul/9486/auge-prawowitosc-czyli-wolne-posluszenstwo
A namaszczenie na kr贸la "jako sakrament" niby s艂u偶y艂o dobru wsp贸lnemu
czy dobru namaszczanego?
|