(...)[Żabotyński]Zdawał sobie sprawę, że przyszła walka z palestyńskimi
Arabami jest nieunikniona, aby ziścił się główny cel syjonizmu, jakim było
państwo żydowskie.
"Tak długo jak jest iskra nadziei, że oni mogliby się nas pozbyć, oni nie
sprzedadzą tych nadziei, nie dla jakiś słodkich słów albo smacznych
kawałków, ponieważ oni nie są motłochem, ale narodem, być może nieco
postrzępionym, ale nadal żyjącym.
Żywi ludzie robią takie ogromne ustępstwa tylko wtedy, gdy nie pozostawi im
się żadnych nadziei" (4).

W początkowych latach swojej działalności Żabotyński podobnie jak wcześniej
Teodor Herzl i Leo Pinsker nie upierał się, aby Judenstaat miał powstać w
Palestynie.
Postulował jednak doprowadzenie warunków życia autochtonów do niemożności
egzystencji na tym terenie, co oznaczało po prostu czystkę etniczną.
Była to kontynuacja nacjonalistycznej ideologii, którą zapoczątkował Theodor
Herzl w 1895 r., gdy pisał:
"To my powinniśmy zmusić tych mieszkańców, aby opuścili swoją ojczyznę [...]
poprzez pozbawienie ich pracy" (5).
Te postulaty w programie Żabotyńskiego nie były wymysłem jednego
ekstremisty, lecz wynikającą z very essence głównego nurtu syjonizmu.
Taki typ działań polegający na próbach zmuszenia do emigracji ludności
tubylczej, poprzez odebranie im środków do życia oraz szeroko pojętego
zaplecza socjalnego, zmuszając do egzystencji na granicy ubóstwa nie był
czymś nowym w historii (6).

(...)W październiku 1948r. Begin ogłosił powstanie nowej partii - Tnuat
HaHerut - Partii Wolności, której programem była walka z Arabami oraz z
Partą Pracy, zakładała ona kontynuację rewizjonistycznej ideologii i
utrzymanie faszyzującej tradycji.
Wśród współpracowników Begin dobrał sobie m.in: Abbę Achimeira, Uri Cwi
Greenberga i Wolfganga von Weisla, którzy w latach 30-tych oficjalnie
popierali Mussoliniego.
(...)4 grudnia "New York Times" opublikował list otwarty intelektualistów
żydowskiego pochodzenia, podpisany m.in.: przez Hannah Arendt, Alberta
Einsteina, Sidney'a Hooka i Seymour Melmen, którzy sprzeciwiali się
rewizjonistycznej polityce, uważając ją za zagrożenie dla światowego pokoju:
Wśród niepokojących politycznych zjawisk naszych czasów jest powstanie w
niedawno utworzonym państwie Izrael "Partii Wolności" (Tnuat HaHerut),
partia polityczna dokładnie pokrewna w swojej organizacji, metodach,
politycznej i społecznej filozofii do nazizmu i faszyzmu.
Została ona utworzona przez byłych członków Irgun Cwai Leumi,
terrorystycznej, prawicowej, szowinistycznej organizacji w Palestynie
[...]Dzisiaj mówią oni o wolności, demokracji i anty imperializmie, podczas
gdy ostatnio otwarcie głosili doktrynę faszystowskiego państwa
[...] Szokujący przykład jest ich zachowanie w arabskiej wsi Deir Yassin
[...]Wydarzenie w Deir Yassin ilustruje charakter i działanie Partii
Wolności
[...]oni ogłosili domieszkę skrajnego nacjonalizmu, religijnego mistycyzmu i
rasowej wyższości
[...]w świetle powyższych rozważań, powinnością jest, że prawda o Panu
Beginie i jego ruchu powinna być znana w tym kraju" (16).
Przypisy:
1. Brenner Lenni, Iron Wall, London 1984, s. 65.
2. Przydomek Żabotynskiego.
3. Brenner L.,Iron..., s. 75.
4. Tamże, s. 81.
5. Herzl's Diares, "The International Affairs Magazine", New York, vol. I,
1965, s. 93.
6. Podobne postulaty wobec Algierczyków wysuwał Alexis de Tocqueville.
Patrz: Said Edward, Orientalizm, Warszawa 1993.
7. Brenner L.,Iron..., s. 103.
8. Nelson Thomas, Orgins of Middle Eastern Terrorism,
http://www.ummah.net/unity/palestine/massacres.htm.
9. Społeczność żydowska w Palestynie za czasów mandatu brytyjskiego.
10. Punktem kulminacyjnym tych wystąpień antysemickich było zdemolowanie
synagogi w Derby. Wydarzenia w Anglii można uznać za przykład spontanicznego
wybuchu nastrojów antysemickich, w odróżnieniu do pogromu kieleckiego z
1946r., gdzie zajścia były wynikiem politycznej prowokacji.
11. The Sunday Times,. 24 wrzesień 1972, s. 8.
12. Weinstock Nathan, Zionism: False Messiah, London 1979, s. 229.
13. Przez cały okres lat dziewięćdziesiątych rozpoczęto odtajnianie akt
spraw prowadzonych przez Federal Boreau of Investigation (F.B.I.) z lat
1947-49, akta te zawierają szereg informacji dotyczących zarówno Menachima
Begina, jak również Irgun Cwai Leumi i powiązań z żydowskimi organizacjami w
Ameryce. http://www.codoh.com.
14. Hadawi Sami, Bitter Harvest: Palestine between 1914-1967, New York,
1990,s. 122.
15. Begin Menachem, The Revolt: Story of the Irgun, New York 1951, s. 165.
16. New Palestine Party, New York Times, 4 December 1948, s. 12.
źródło http://www.adamkrawczyk.com/2-artykuly_04-05-26.html