Jest taka sytuacja: osoba jest specjalistą w pewnej dziedzinie, prowadzi działalność gosp. jako konsultant z tej dziedziny. Jest rĂłwnieĹź  biegłym sądowym (z tej samej dziedziny). W przypadku gdy sąd powołuje tą osobę jako biegłego w jakieś sprawie to wynagrodzenie za opinię z uporem maniaka rozlicza w formie umowy cywilno-prawnej do ktĂłrej później wystawia pit do rozliczenia. Dlaczego biegły, skoro ma działalność, nie moĹźe po prostu wystawić fakturę/rach jak z dzielności i juĹź? A tak później trzeba  z pitem się bawić jako osobny dochĂłd itp..

--
Marek

IMHO może.
A nawet może i powinien.
Poszukaj interpretacji [urzędów skarbowych], iż działalność biegłego jest równoznaczna z prowadzeniem działalności gospodarczeij (i ZUS się należy, i VAT).


-- -- -

Dlaczego biegły, skoro ma działalność, nie może po prostu wystawić fakturę/rach jak z dzielności i już?

On Thu, 24 Jul 2014,  ąćęłńóśźż wrote:

IMHO może.
A nawet może i powinien.
Poszukaj interpretacji [urzędów skarbowych], iż działalność biegłego jest
równoznaczna z prowadzeniem działalności gospodarczeij (i ZUS się należy,
i VAT).

  A są takie? (interpretacje)
  Przepis PDoOF art.13..6 twierdzi inaczej, ale muszę przyznać, że w tym
miejcu ma zastosowanie zasada "uchylenia przepisu mniej szczegółowego"
(wcześniejszego w akcie) przez napisany dalej (czyli bardziej
szczegółowy), co wzbudza moją wątpliwość, to poziom szczegółowości
(to jest 13..6 a nie 13.6). Z drugiej strony, kwalifikacja DG o której
mowa oparta jest o art.10.1.3 (czyli równie szczegółowe, a wcześniejsze).
  W sumie... dość ciekawy przypadek. Interpretację w wyroku apelacyjnym
NSA poproszę ;) (oczywiście to zart, ale na ogół uzasadnienie
zapodaje co i jak).

Dlaczego biegły, skoro ma działalność, nie może po prostu wystawić
fakturę/rach jak z dzielności i już?

  W sumie ciekaw jestem, ale z powodu wyżej daleki jestem od pewności,
czy interpretacja o "gospodarczości" jest prawidłowa.
  Ba, nawet jeśli istnieją takie urzędowe interpretacje, to wcale
nie tak mało prawdopodobne jest, że są błędne.
  Klasyfikacja "gospodarczości" dla celów rejestracji DG oraz celów
podatkowych (osobno dla dochodowego, includowana dla ZUS, osobno
dla VAT) nie jest tożsama, stąd takie "ciekawostki".

pzdr, Gotfryd

On Thu, 24 Jul 2014 19:54:07 +0200, " ?????????" <nie@dla.spamerow> wrote:

IMHO moĹźe.
A nawet moĹźe i powinien.
równoznaczna z prowadzeniem działalności gospodarczeij (i ZUS się

naleĹźy, i

VAT).

No ale nie chcą, uparcie pit-oligie stosują, podatek doch za opinię sami odprowadzają.

To trochę tłumaczy taki sposób rozliczania:

 http://www.podatekdochodowy.pl/artykul,2,5764,opodatkowanie-wynagrodzen
ia-bieglego-sadowego.html Natomiast nie rozumiem co oznacza "działalność prowadzona osobiście" i dlaczego w myśl cytowanej ustawy nie jest ona tym samym co "działalność gospodarcza".
Dotąd myślałem, Ĺźe skoro prowadzę dział. gosp.  osobiście to jest to właśnie "działalność prowadzona osobiście", a okazuje się jednak ustawa o opodatkowaniu osĂłb fizycznych to rozróşnia.

--
Marek

On Fri, 25 Jul 2014 02:11:00 +0200, Marek <fake@fakeemail.com> wrote:

Dotąd myślałem, Ĺźe skoro prowadzę dział. gosp.  osobiście to jest

to

właśnie "działalność prowadzona osobiście", a okazuje się jednak ustawa o opodatkowaniu osób fizycznych to rozróżnia.

Ok chodzi o umowy cywilno-prawne:

 http://poradnik.wfirma.pl/-wszystko-o-dzialalnosci-wykonywanej-osobisci
e

Z tym że jest akapit dot. biegłych:

 * czynności zleconych przez organy władzy, administracji samorządowej lub państwowej, a rĂłwnieĹź przez sąd i prokuraturę (biegli w postępowaniach sądowych, dochodzeniowych i administracyjnych, inkasenci publiczni oraz płatnicy pod warunkiem, Ĺźe nie są nimi osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą naliczający sobie wynagrodzenie). Dalej wprowadza niejasność bo wyklucza pod koniec:

"(...) pod  warunkiem, Ĺźe nie są nimi osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą naliczający sobie wynagrodzenie). "


Czyli co, prowadzący dział. gosp. nie mogą być rozliczani z opini biegłego z dział. osobistej??

--
Marek

IMHO biegły powinien poinformować sąd, czy:
a) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie, w jakim wydał opinię;
b) czy jest czynnym płatnikiem VAT.
Jeśli a) to biegły do opinii powinien dołączyć rachunek, a jesli b) to fakturę VAT.

Poszukaj pomocniczo interpretacji dotyczących VAT od opinii biegłych.

-- -- -

* czynności zleconych przez organy władzy, administracji samorządowej lub państwowej, a również przez sąd i prokuraturę (biegli w postępowaniach sądowych, dochodzeniowych i administracyjnych, inkasenci publiczni oraz płatnicy pod warunkiem, że nie są nimi osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą naliczający sobie wynagrodzenie). "(...) pod warunkiem, że nie są nimi osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą naliczający sobie wynagrodzenie). "
Czyli co, prowadzący dział. gosp. nie mogą być rozliczani z opini biegłego z dział. osobistej?

On Fri, 25 Jul 2014 08:26:49 +0200, " ?????????" <nie@dla.spamerow> wrote:

IMHO biegły powinien poinformować sąd, czy:
a) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie, w jakim wydał

opinię;

b) czy jest czynnym płatnikiem VAT.
Jeśli a) to biegły do opinii powinien dołączyć rachunek, a jesli b)

to

fakturę VAT.

Na zaprzysiężeniu biegłego dostaje się bardzo szczegółową instrukcję jak rozliczanie musi być wykonane wraz ze wzorem rachunku jaki naleĹźy wystawić (rachunek jako do umowy zlecenia a nie rachunek gdy prowadzi się dział. gosp.), jest informacja o tym, ze sąd będzie odprowadzał pod. doch. Nikt się nie zająknął w tej instrukcji o tym, co w przypadku gdy biegły prowadzi dział. gosp. Art 13 ustawy o pod. doch. od os fiz określa, Ĺźe oponie biegłych traktuje się jako dział. wykonywana osobiście. W poprzednim poscie podałem link, ktĂłry cytował ten art. ustawy  wraz z klauzulą o wykluczeniu w przypadku gdy os. prowadzi dział. gosp. natomiast w tekście jednolitym tej ustawy tego wykluczenia explicite nie ma.

--
Marek

Napisz zapytanie do ministra sprawiedliwości, za miesiąc możesz mieć odpowiedź.


-- -- -

Na zaprzysiężeniu biegłego dostaje się bardzo szczegółową instrukcję jak rozliczanie musi być wykonane wraz ze wzorem rachunku jaki należy wystawić (rachunek jako do umowy zlecenia a nie rachunek gdy prowadzi się dział. gosp.), jest informacja o tym, ze sąd będzie odprowadzał pod. doch.
Nikt się nie zająknął w tej instrukcji o tym, co w przypadku gdy biegły prowadzi dział. gosp.
Art 13 ustawy o pod. doch. od os fiz określa, że oponie biegłych traktuje się jako dział. wykonywana osobiście.
W poprzednim poscie podałem link, który cytował ten art. ustawy  wraz z klauzulą o wykluczeniu w przypadku gdy os. prowadzi dział. gosp. natomiast w tekście jednolitym tej ustawy tego wykluczenia explicite nie ma.

On Fri, 25 Jul 2014,  ąćęłńóśźż wrote:

IMHO biegły powinien poinformować sąd, czy:
a) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie, w jakim wydał opinię;
b) czy jest czynnym płatnikiem VAT.
Jeśli a) to biegły do opinii powinien dołączyć rachunek, a jesli b) to
fakturę VAT.

  W kwestii formalnej: VAT ma *własną*, *odrębną* od podatku dochodowego
definicję "DG".
  Nie jest rzeczą dziwną, że podatnik VAT wystawia fakturę, a mimo to
przychód nie jest "przychodem z DG", lecz zalicza się do innej
kategorii.
  Pierwsze w brzegu - wynajem składników majątku nie zaliczonych do DG.
  Oczywiscie, o ile nie chodzi o przypadek zwolniony przedmiotowo
(konkretnie mam na myśli "mieszkanie w celach mieszkaniowych", ale
już to samo mieszkanie wynajęte "na biuro" jest dobrym przykładem).

Poszukaj pomocniczo interpretacji dotyczących VAT od opinii biegłych.

  I jestem skłonny się zgodzić, że pod VAT może to podlegać.
  W efekcie biegły będący podatnikiem VAT dostanie "mniej na rękę", bo
przecież "organ" nie będący podatnikiem VAT tego VATu mu nie dopłaci.
 Zastrzegam: MOŻE PODLEGAĆ.
 Przepis kwalifikujący do niepodlegania zapodałem w poście obok :)
 (art.15.3 ustawy o VAT)

  Ale to nadal nie dowodzi, że *przychód* (w odróżnieniu od obrotu) musi
być DG :)

działalność gospodarczą naliczający sobie wynagrodzenie). " Czyli co,
prowadzący dział. gosp. nie mogą być rozliczani z opini biegłego
z dział. osobistej?

  Ale to jest odrębne od VAT :)
  Przykład? - sprzedaż praw majątkowych do własnopalczaście stworzonego
utworu, wszelkiej maści, oprogramowania nie wyłączając.
  W archiwach .podatki były przykłady jednoznacznych interpretacji, że taki
"gotowiec" nie kwalifikuje się do DG, do amortyzacji itp.
 Oczywiście kwalifikuje się do VAT. Ale do odliczenia kosztów związanych
 z takim "wytworzeniem" do kosztów w DG można się przyczepić (i o tym
 mowa, US musi mieć interes, żeby się przyczepić).
  Usługi w której ewentualne prawa są "powiązane" z wykonywaniem zadania
u klienta raczej nikt się nie czepia, ale "gotowiec" może sprawić problem
(bo np. w działalności "osobistej" nie przysługuje prawo do amortyzacji,
jak ktoś nie widzi gdzie jest "problem kosztów").

pzdr, Gotfryd

On Sat, 26 Jul 2014 13:50:02 +0200, Gotfryd Smolik news <smolik@stanpol.com.pl> wrote:

  Nie jest rzeczą dziwną, Ĺźe podatnik VAT wystawia fakturę, a mimo

to

Co wy się tego VATu przyczepiliscie, ja nie o VAT pytałem a PIT.

--
Marek

Zapytaj swój sąd, jak rozlicza koszty opinii wydanych przez tzw. instytut badawczy.
Tez umową zlecenia, czy jednak rachunkiem / fakturą??
;-))


-- -- -

PIT.

On Sat, 26 Jul 2014, Marek wrote:

On Sat, 26 Jul 2014 13:50:02 +0200, Gotfryd Smolik news
<smolik@stanpol.com.pl> wrote:

  Nie jest rzeczą dziwną, Ĺźe podatnik VAT wystawia fakturę, a mimo

to

Co wy się tego VATu przyczepiliscie,

  Bo to od VATu zależy, czy wystawia się fakturę.
  A z wystawienia faktury NIE WYNIKA, że przychód będzie się liczyć do PIT
jako przychód z DG.
  Zaś pytanie m.in. zahaczało właśnie o "fakturę".

ja nie o VAT pytałem a PIT.

  No to opisałem, w szczegółach.
  Nie ma przeszkód, aby istniała taka konstrukcja podatkowa, że przychód
jest "nie-DG" a jednocześnie stanowi obrót VAT.
  Najczęściej mocno niekorzystne dla uzyskującego (ten przychód i obrót),
po po prostu VAT będzie musiał zapłacić z kwoty brutto wynikłej z umowy,
więc w sumie przyjęcie, ze umowa spełnia wymogi "wykluczenia" spod ustawy
o VAT może być całkiem korzystne dla wykonawcy.

pzdr, Gotfryd

Złym.
Od lat obowiązuje interpretacja Min. Fin., że lokal mieszkalny wynajęty na cele użytkowe podlega zwolnieniu przedmiotowemu od PTiU właściwemu dla najmu lokali mieszkalnych.
Dla celów ustawy o PTiU nie liczy się cel najmu ;-)


-- -- -

 Oczywiscie, o ile nie chodzi o przypadek zwolniony przedmiotowo (konkretnie mam na myśli "mieszkanie w celach mieszkaniowych", ale
już to samo mieszkanie wynajęte "na biuro" jest dobrym przykładem).

On Sat, 26 Jul 2014,  ąćęłńóśźż wrote:

Złym.
Od lat obowiązuje interpretacja Min. Fin., że lokal mieszkalny wynajęty na
cele użytkowe podlega zwolnieniu przedmiotowemu od PTiU właściwemu dla najmu
lokali mieszkalnych.
Dla celów ustawy o PTiU nie liczy się cel najmu ;-)

  ??
  Możesz je przytoczyć?
  Ktoś zmienił ustawę (o VAT), bo kiedyś uważnie przeczytałem ją pod tym
kątem i zapis wydawał się jednoznaczny (że liczy się "cel mieszkaniowy",
bodaj w tabelce pod ustawą to było, nie mam teraz czasu sprawdzać).


  "Nieprzekwalifikowanie" dotyczy:
- podatku od nieruchomości
- podatku dochodowego
  Przykładowo:
http://porady.domiporta.pl/poradnik/1,126925,15918062,Wynajecie_budynku_lub_lokalu_mieszkalnego_na_dzialalnosc.html


  Ale NIE DOTYCZY podatku VAT, bo tam jest kryterium celowościowe.
http://www.taxfin.pl/artykul,2697,Najem_lokalu_mieszkalnego_-_opodatkowany_czy_ze_zwolnieniem.html
http://www.gsw.com.pl/publikacje/podatki/wynajecie-domu-na-cele-mieszkalne-a-podatek-vat
http://www.vat.pl/aktualnosci-podatkowe/2012/archiwum-2012-ix/0609-wynajem-lokalu-mieszkalnego-w-swietle-ustawy-o-vat-- opodatkowany-czy-zwolniony-8653/

....no chyba że to "od lat" jest zmienione ;>


pzdr, Gotfryd

"Gdzieś to mam", poszukam, pomocniczo podsyłam n.p.:
www.orzeczenia-nsa.pl/wyrok/iii-sa-191-00,podatki_i_inne_swiadczenia_pieniezne_do_ktorych_maja_zastosowanie_przepisy_ordynacji_podatkowej,1079904.html


-- -- -

 ??
 Możesz je przytoczyć?
 Ktoś zmienił ustawę, bo kiedyś uważnie przeczytałem ją pod tym kątem i zapis wydawał się jednoznaczny.

-- -- -

www.orzeczenia-nsa.pl/wyrok/iii-sa-191-00,podatki_i_inne_swiadczenia_pieniezne_do_ktorych_maja_zastosowanie_przepisy_ordynacji_podatkowej,1079904.htmlIII SA 191/00

Wyrok Naczelnego Sšdu Administracyjnego z 2001-03-09, III SA 191/00
Opubl: Prawo Gospodarcze rok 2002, Nr 4, str. 38
Teza:
1.Punkt 2 obwieszczenia Ministra Finansów z 31.3.1995 r. w sprawie ogłoszenia załšczników do ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym z uwzględnieniem nomenklatury wynikajšcej z Klasyfikacji Wyrobów i Usług w zakresie usług (Dz. U. Nr 44, poz. 231) nie mieœci się w granicach ustawowych, które stanowiły podstawę do ogłoszenia tego aktu.
 2.Nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT œwiadczenie usług polegajšcych na wynajmowaniu lokalu mieszkalnego, stanowišcego własnoœć podatnika, zarówno w celach mieszkalnych, jak i niemieszkalnych.

Uzasadnienie:
W wyniku kontroli przeprowadzonej u Andrzeja Z. przez pracowników Urzędu Skarbowego w E. w zakresie podatku od towarów i usług organ podatkowy stwierdził, iż podatnik w okresie od marca 1996 r. do maja 1998 r. prowadził działalnoœć gospodarczš pod nazwš Agencja Finansowo-Turystyczna. Z tytułu prowadzenia tej agencji Andrzej Z. sporzšdzał wymagane ewidencje zakupu i sprzedaży VAT oraz składał deklaracje VAT-7. Jednoczeœnie œwiadczył usługi polegajšce na wynajmie lokali na cele niemieszkalne w budynku mieszkaniowym stanowišcym jego własnoœć. Rachunki z tego najmu nie były ewidencjonowane. Podatnik nie wykazywał również podatku należnego z tego tytułu.
 W dniu 15.3.1999 r. podatnik złożył w Urzędzie Skarbowym w E. korekty wszystkich złożonych wczeœniej deklaracji VAT-7, w których zadeklarował sprzedaż z tytułu wynajmu jako opodatkowanš stawkš, okreœlonš w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8.1.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (dalej "ustawa o VAT"). Następnie 4.5.1999 r. ponownie skorygował deklaracje, wykazujšc tym razem sprzedaż tych usług jako zwolnionš od podatku od towarów i usług. Uznał bowiem, że działalnoœć w zakresie wynajmu lokalu w budynku mieszkalnym, będšcym własnoœciš podatnika, na cele niemieszkalne, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.
 Powyższego poglšdu nie podzielił organ podatkowy pierwszej instancji, który 8.9.1999 r. wydał trzy decyzje w sprawie okreœlenia w podatku od towarów i usług Andrzejowi Z. zobowišzania podatkowego, zaległoœci podatkowej oraz odsetek za zwłokę za poszczególne miesišce.
 W uzasadnieniach do tych decyzji Urzšd Skarbowy, porównujšc treœć załšcznika nr 2 poz. 14 do ustawy o VAT z treœciš obowišzujšcego do 31.3.1995 r. załšcznika nr 2 poz. 6 stwierdził, że pozostajš one w sprzecznoœci. Wobec tego, respektujšc postanowienia pkt. 2 obwieszczenia ministra finansów z dnia 31.3.1995 r. w sprawie ogłoszenia załšczników do ustawy o podatku od towarów i usług z uwzględnieniem nomenklatury wynikajšcej z Klasyfikacji Wyrobów i Usług w zakresie usług (Dz. U. nr 44, poz. 231), stanowišcego, że zmiana nomenklatury, o której mowa w pkt. 1 tego obwieszczenia, nie powoduje zmian wysokoœci opodatkowania podatkiem od towarów i usług po 31.3.1995 r., organ podatkowy uznał, iż zwolnieniu na podstawie załšcznika nr 2 do ustawy o VAT podlega wyłšcznie wynajem lokali mieszkalnych na cele mieszkalne. Niezmiennie natomiast opodatkowaniu stawkš podatkowš podlega wynajem lokali mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe.
 Od powyższych decyzji Andrzej Z. złożył odwołania do Izby Skarbowej w O., podtrzymujšc swoje stanowisko, że w œwietle załšcznika nr 2 poz. 14 ustawy o VAT nie rozgraniczono stosowania różnych stawek w podatku od towarów i usług w zależnoœci od tego, na jakie cele będzie użytkował wynajmowane pomieszczenie najemca.
 Po rozpatrzeniu odwołań Izba Skarbowa wydała trzy decyzje, w których utrzymała w mocy zaskarżone decyzje Urzędu Skarbowego w E.
 W trzech skargach do Naczelnego Sšdu Administracyjnego na te decyzje Izby Skarbowej Andrzej Z. wniósł o ich uchylenie.
 Naczelny Sšd Administracyjny zważył, co następuje:
 Skargi sš zasadne.
 Z art. 54 ust. 3 ustawy o VAT wynika, że "w przypadku wprowadzenia nowych klasyfikacji towarów i usług, o których mowa w ust. 1 (a więc klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce państwowej - dopisek sšdu), zobowišzuje się ministra finansów w porozumieniu z prezesem Głównego Urzędu Statystycznego do ogłoszenia załšczników do ustawy z uwzględnieniem nomenklatury wynikajšcej z nowych klasyfikacji". Bioršc pod uwagę, że upoważnienie to oznaczało faktycznie przekazanie ministrowi finansów prawa do dokonania ingerencji w tekst ustawy - załšczniki sš bowiem jej częœciš - musi być ono interpretowane w sposób œcisły, a jakakolwiek wykładnia rozszerzajšca, w przypadku gdy treœć załšczników decyduje o wysokoœci stawki podatkowej, jest niedopuszczalna.
 Sšd, bioršc pod uwagę, że ustawa o VAT wchodziła do porzšdku prawnego w otwartym systemie Ÿródeł prawa powszechnie obowišzujšcego, dopuszcza stanowisko, że wprowadzona w art. 54 ust. 3 ustawy o VAT i wydanym na jego podstawie obwieszczeniu mieœciła się w ówczesnym porzšdku konstytucyjnym. Jednakże przepis ten pozwalał ministrowi tylko i wyłšcznie na dokonanie czynnoœci technicznej - ogłoszenie nowej treœci załšczników, uwzględniajšcej nomenklaturę wynikajšcš z nowych klasyfikacji. Nie mieœciło się w nim już prawo do komentowania tej zmiany i twierdzenie, zawarte w pkt. 2 obwieszczenia, że nie powoduje ona zmian wysokoœci opodatkowania podatkiem od towarów i usług po 31.3.1995 r. Tego rodzaju dyspozycja, dotyczšca obowišzku podatkowego, powinna być zawarta w ustawie, a przed wejœciem w życie art. 217 konstytucji dopuszczalne byłoby zamieszczenie jej w akcie wykonawczym, pod warunkiem wszakże, iż organ wydajšcy taki akt byłby do tego wyraŸnie upoważniony.
 Majšc powyższe na względzie, skład orzekajšcy w tej sprawie uważa, iż pkt 2 ww. obwieszczenia ministra finansów z dnia 31.3.1995 r. nie mieœci się w granicach ustawowych, które stanowiły podstawę do ogłoszenia tego aktu.
 Z tego względu, bioršc pod uwagę, że zgodnie z art. 178 ust. 1 konstytucji sędziowie sš niezawiœli i podlegajš tylko konstytucji oraz ustawom, sšd odmówił zastosowania tego przepisu w rozpatrywanej sprawie.
 O naruszeniu przez ministra finansów przy wydawaniu obwieszczenia art. 54 ust. 3 ustawy o VAT sygnalizowano już zresztš wczeœniej w doktrynie.
 Ponadto sšd podziela stanowisko wyrażone zarówno w powołanym artykule, jak i orzecznictwie sšdowym (wyrok NSA z dnia 1.10.1999 r., sygn. III SA 5614/98), że nieprawidłowo wykonane upoważnienie ustawowe nie może powodować ujemnych konsekwencji dla podatnika, który stosuje, tak jak Andrzej Z., obowišzujšcš treœć ustawy wraz z załšcznikami. Nie można oczekiwać, że przeciętny podatnik wbrew brzmieniu obowišzujšcego przepisu, jakim jest poz. 14 w załšczniku nr 2 do ustawy o VAT, z którego wynika, że od podatku zwolnione jest œwiadczenie usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomoœci o charakterze mieszkalnym stanowišcym majštek własny, będzie musiał spełnić inne warunki wynikajšce ze "starego" przepisu - poz. 6 w załšczniku nr 2 w brzmieniu obowišzujšcym do 31.3.1995 r. Ten ostatni przepis miał inny zakres przedmiotowy niż obowišzujšcy i zwalniał od podatku od towarów i usług wyłšcznie wynajem lokali mieszkalnych na cele mieszkalne. Może to œwiadczyć, co sygnalizowano w powołanej literaturze, o wadliwym wykonaniu upoważnienia przez ministra finansów, ale w demokratycznym państwie prawa, bioršc pod uwagę obowišzujšcš w postępowaniu podatkowym zasadę prowadzenia postępowania w sposób budzšcy zaufanie do organów podatkowych (art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej), błędy organów państwa, w szczególnoœci popełnione przy wydawaniu aktów wykonawczych, nie mogš wywoływać ujemnych konsekwencji dla podatników.
 Uwzględniajšc powyższe sšd stwierdził, że zarzuty podniesione w skargach sš zasadne, bowiem decyzje zostały wydane z naruszeniem prawa materialnego art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, gdyż stawkš podstawowš objęto usługi zwolnione od podatku od towarów i usług, zgodnie z poz. 14 załšcznika nr 2 do tej ustawy, w brzmieniu obowišzujšcym w czasie œwiadczenia tych usług.
 Z wyżej podanych przyczyn Naczelny Sšd Administracyjny na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o NSA uchylił zaskarżone decyzje Izby Skarbowej.

 Metryka
 Numer: 50749
 Powišzane akty prawne:
Podatek od towarów i usług, podatek akcyzowy, całoœć
 Miejsca publikacji:
Monitor Podatkowy rok 2001, Nr 11, str. 2
Prawo Gospodarcze rok 2002, Nr 4, str. 38
Biuletyn Informacji Prawnej rok 2002, Nr 1, str. 35
 Cytowania w innych orzeczeniach:
I SA/Kr 280/07; III SA/Wa 1669/06; I SA/Kr 474/04; I FSK 902/05; FSK 1757/04; III SA 1534/02; III SA 2247/00

Spróbuj stójkowemu wytłumaczyć "prowadzę działalność osobiście" ;-)


-- -- -

Natomiast nie rozumiem co oznacza "działalność prowadzona osobiście" i dlaczego w myśl cytowanej ustawy nie jest ona tym samym co "działalność gospodarcza".

On Fri, 25 Jul 2014, Marek wrote:

On Thu, 24 Jul 2014 19:54:07 +0200, " ?????????" <nie@dla.spamerow>
wrote:

IMHO moĹźe.
A nawet moĹźe i powinien.
równoznaczna z prowadzeniem działalności gospodarczeij (i ZUS się

naleĹźy, i

VAT).

No ale nie chcą, uparcie pit-oligie stosują, podatek doch za opinię
sami odprowadzają.

  IMVHO ma to sens, przepis podałem w poście obok.
  Zauważ: mamy *kilka* *różnych* definicji DG!

  I teraz:
- "DG dla ZUS" obejmuje "DG dla dochodowego" plus różne inne przypadki
  (jest szersza)
- "DG dla VAT" ma definicję odrębną od podatku dochodowego, a część
  skutków wynika z wewnętrznych dla ustawy o VAT definicji, kiedy to
  np. "sprzedaż" w rozumieniu VAT to jest co innego niż "sprzedaż
  w rozumieniu cywilnoprawnym"; ze sporą dokładnością można przyjąć,
  że definicja "DG wg VAT" jest szersza, niż "DG wg dochodowego",
  choć fakt niepodlegania przedmiotowego lub podmiotowego pod VAT
  skutkuje pozorami, jakoby było inaczej (dajmy na to, działaność
  bankowa - pasowałaby pod DG w rozumieniu VAT, ale "nie podlega"
  pod przepisy, dlatego bank nie kasuje VATu od odsetek :>)

  No i sprawa dość... trudna i śmieszna: dla VAT, działalność
wykonywana osobiście MOŻE nie podlegać (znaczy wykonujący może
nie podlegać), ale ustawa narzuca dodatkowe warunki.
  Trudne w interpretacji dodajmy.
  Idzie to tak:
http://www.przepisy.gofin.pl/przepisy,4,32,32,670,,,ustawa-z-dnia-11032004-r-o-podatku-od-towarow-i-uslug.html
+++
Art. 15.
1. Podatnikami są [...]
2. Działalnoœć gospodarcza obejmuje [...]
3. Za wykonywanš samodzielnie działalnoœć gospodarczš, o której mowa
  w ust. 1, nie uznaje się czynnoœci:
1) z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy
  z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym [...]
3) z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy
  [...] o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania
  tych czynnoœci osoby te sš zwišzane ze zlecajšcym wykonanie tych czynnoœci
  prawnymi więzami tworzšcymi stosunek prawny pomiędzy zlecajšcym wykonanie
  czynnoœci i wykonujšcym zlecane czynnoœci co do warunków wykonywania tych
  czynnoœci, wynagrodzenia i odpowiedzialnoœci zlecajšcego wykonanie tych
  czynnoœci wobec osób trzecich.
-- -

  Jak chcesz sobie zapsuć dzień, to spróbuj jednoznacznie zrozumieć powyższe ;)
  Mimo prowadzenia DG, podatnik VAT może wystawić rachunek nie będący
fakturą, pod warunkiem jak wyżej.

Natomiast nie rozumiem co oznacza "działalność prowadzona osobiście"
i dlaczego w myśl cytowanej ustawy nie jest ona tym samym co
"działalność gospodarcza".

  Dla ścisłości - "wykonywana" (a nie "prowadzona").
  Nie jest tym samym, bo:
- *JEDNYM* z warunków jest osobiste wykonywanie czynności
- innym warunkiem jest lista podmiotów którym *może* być świadczona
  (w innym przypadku stanie się "DG w rozumieniu PDoOF")
- na początku tysiąclecia, z litery ustawy dało się wydedukować iż
  powyższe warunki są warunkami wystarczającymi, tam w treści było
  jeszcze o "świadczeniu dla ludności", i zdarzyło się, były opisy
  w prasie, że USy próbowały "przekwalifikować" dochody z DG ktore
  nie spełniały tego kryterium; przyznaję, że z przezorności procesowej
  na wszelki wypadek wykonałem "usługę dla ludności" za jakieś 50 zł :P,
  niemniej NA DZIŚ nie jest to wymóg.

  Z grubsza - jest pewna, dość ograniczona ale wykonalna, kategoria
czynności które mogą być "po uważaniu" kwalifikowane przez podatnika
*dla PDoOF* (dla VAT nie ma wyboru - albo jest podatnikiem rejestrowanym
albo nie jest) do "DG" lub "osobiście".
  Tyle, że nie przejdzie "po uważaniu" zaliczane od zwyczajnych klientów
raz tak a raz inaczej.
  Natomiast w przypadku sądu, jest ów art.13 ustawy, który stanowi
kwalifikację ustawową.

Dotąd myślałem, Ĺźe skoro prowadzę dział. gosp.  osobiście to jest to
właśnie "działalność prowadzona osobiście",

  No nie jest.

a okazuje się jednak ustawa o opodatkowaniu osób fizycznych to rozróżnia.

"od zawsze" :D

pzdr, Gotfryd
(KPiR, VAT, "działalność osobista" również :>)

Sprawdź może treść przywołanego wyroku WSA:
www.administrator24.info/artykul/id1306,Gdy-zarzadca-jest-bieglym

 {\rtf1\ansi\ansicpg1250\pard\plain\deff0\qj{\colortbl;\red0\green0\blue0;\red255\green0\blue0;\red0\green128\blue0;\red0\green0\blue254;\red52\green54\blue126;\red255\green255\blue0;\red102\green102\blue102;\red165\green42\blue42;\red204\green204\blue255;\red64\green64\blue128;\red0\green128\blue192;\red0\green0\blue255;\red112\green112\blue160;\red254\green238\blue197;\red110\green110\blue110;\red185\green39\blue39;\red43\green149\blue69;\red160\green160\blue164;\red21\green10\blue89;}{\fonttbl;{\f0\fnil Arial}{\f1\fnil Arial Unicode MS}}\fs20\paperw11906\paperh16838\margl1417\margr1417\margt1417\margb1417\gutter0 \par
\par
\par
\qj Biegły sšdowy jako podatnik podatku od towarów i usług; zwišzanie uchwałš NSA\par
\qj Wyrok Naczelnego Sšdu Administracyjnego z 2010-07-29, I FSK 1302/09\par
\qj Opubl: Legalis\par
\par
\par
\qj Teza:\par
\qj Pomimo tego, iż czynnoœci wykonywane przez biegłych sšdowych wymienione zostały w art. 13 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), nie stanowi to wystarczajšcej przesłanki do wyłšczenia tych czynnoœci z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w oparciu o przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Czynnoœci te stanowiš działalnoœć gospodarczš w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W wyniku bowiem zlecenia sporzšdzenia opinii przez sšd (inny organ) nie dochodzi do przeniesienia odpowiedzialnoœci na sšd za wyniki działania biegłego sšdowego, zobowišzanego do samodzielnego sporzšdzenia opinii. \par
\par
\par
\par
\par
\qj Skład sšdu:\par
\qj Grażyna Jarmasz (przewodniczšcy)\par
 Krystyna Chustecka (sprawozdawca)\par
 Ryszard Mikosz\par
\qj Sentencja:\par
\qj Naczelny Sšd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G.T. od wyroku Wojewódzkiego Sšdu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 17 marca 2009 r., sygn. akt I SA/PO 1215/08, w sprawie ze skargi G.T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 20 sierpnia 2007 r., nr (...) w przedmiocie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego; \par
 1. oddala skargę kasacyjnš, \par
 2. zasšdza od G.T. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę (...) ((...)) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.\par
\par
\par
\qj Uzasadnienie:\par
\qj Zaskarżonym wyrokiem z dnia 17 marca 2009 r., sygn. akt I SA/PO 1215/08, Wojewódzki Sšd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę G.T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 20 sierpnia 2007 r. w przedmiocie odmowy zmiany i uchylenia postanowienia w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.\par
\qj  Sšd wydał zaskarżone rozstrzygnięcie w następujšcym stanie sprawy:\par
\qj  We wniosku z dnia 24 kwietnia 2007 r., uzupełnionym następnie pismem z 21 maja 2007 r., Skarżšcy zwrócił się o wydanie interpretacji podatkowej dotyczšcej stosowania przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), dalej VATU.\par
\qj  Wnioskodawca wyjaœnił, że uzyskuje przychody z tytułu wynagrodzenia za czynnoœci biegłego sšdowego w zakresie wycen nieruchomoœci, wynagrodzenia z tytułów umów o dzieło z urzędami miast i gmin za czynnoœci rzeczoznawcy majštkowego oraz z tytułu umów o dzieło z innymi podmiotami za wyceny nieruchomoœci oraz inne opracowania wykonywane w zakresie posiadanych uprawnień budowlanych.\par
\qj  W ocenie wnioskodawcy ww. przepis VATU wyłšcza z opodatkowania przychody wymienione w art. 13 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) dalej PDOFizU.\par
\qj  Postanowieniem z dnia 25 maja 2007 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Œ. uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe. Jak wskazał, w œwietle art. 15 ust. 3 pkt 3 VATU, za wykonywanš samodzielnie działalnoœć gospodarczš nie uznaje się czynnoœci, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 PDOFizU, jeżeli z tytułu wykonania tych czynnoœci osoby te sš zwišzane ze zlecajšcym wykonanie tych czynnoœci prawnymi więzami tworzšcymi stosunek prawny pomiędzy zlecajšcym wykonanie czynnoœci i wykonujšcym zlecane czynnoœci co do warunków wykonywania tych czynnoœci, wynagrodzenia i odpowiedzialnoœci zlecajšcego wykonanie tych czynnoœci wobec osób trzecich. Zatem z zakresu podmiotowego ustawy o podatku od towarów i usług wyłšczone zostały podmioty osišgajšce przychody, o których mowa w art. 13 pkt 2-9 PDOFizU, po spełnieniu warunków wynikajšcych z art. 15 ust. 3 pkt 3 VATU. Oznacza to, że wyłšczenie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest możliwe tylko wówczas, gdy stosunek prawny istniejšcy pomiędzy zleceniodawcš a zleceniobiorcš, oprócz wynagrodzenia oraz warunków wykonywania czynnoœci, okreœlać będzie odpowiedzialnoœć zleceniodawcy względem osób trzecich. Kryteria te muszš być spełnione łšcznie. Czynnoœci wykonywane przez biegłych sšdowych sš co prawda, jak wskazuje organ, wymienione w art. 13 pkt 6 PDOFizU, jednakże nie stanowiš one samoistnej przesłanki, aby je uznać za nie podlegajšce podatkowi od towarów i usług. Istotne znaczenie dla spornego zagadnienia ma bowiem kwestia odpowiedzialnoœci zlecajšcego wykonanie tych czynnoœci wobec osób trzecich.\par
\qj  Rozpatrujšc kwestię odpowiedzialnoœci za wydanie opinii przez biegłych sšdowych na zlecenie sšdów oraz innych organów administracji publicznej nie można uznać, w ocenie organu, że sšd, czy też inny organ administracji publicznej bierze na siebie odpowiedzialnoœć za czynnoœci biegłego. Sšd "odpowiada" za wydany wyrok w przedmiotowej sprawie, nie ma natomiast tożsamoœci czynnoœci sšdu i biegłego, których odbiorcš jest uczestnik postępowania sšdowego.\par
\qj  Z powyższych względów czynnoœci wykonywane w ramach umów o dzieło z zakresu rzeczoznawcy majštkowego oraz wydawania opinii i opracowań, w tym również jako biegłego sšdowego, nie korzystajš - jak wywodzi - z wyłšczenia z zakresu VATU, gdyż nie jest spełniony jeden z warunków okreœlonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 tej ustawy, odnoœnie odpowiedzialnoœci zlecajšcego wykonanie czynnoœci za ich wykonanie przez zleceniobiorcę. Tym samym czynnoœci te podlegajš opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.\par
\qj  Decyzjš z dnia 20 sierpnia 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpoznaniu zażalenia Strony, odmówił zmiany i uchylenia postanowienia organu I instancji.\par
\qj  Po rozpoznaniu skargi na powyższš decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, Wojewódzki Sšd Administracyjny w Poznaniu uznał, że jest ona bezzasadna.\par
\qj  Rozpatrujšc skargę Sšd odwołał się do wydanej 12 stycznia 2009 r. przez Naczelny Sšd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów uchwały, w której udzielono odpowiedzi na pytania:\par
\qj  1. Czy czynnoœci wykonywane przez biegłego w postępowaniu sšdowym o którym mowa w art. 13 pkt 6 PDOFizU mogš być uznane za działalnoœć gospodarczš w rozumieniu art. 15 ust. 2 VATU ?\par
\qj  W wypadku pozytywnej odpowiedzi na powyższe pytanie -\par
\qj  2. Czy czynnoœci biegłego w postępowaniu sšdowym należy uznać za wykonywanie w ramach stosunku prawnego, w którym powstaje odpowiedzialnoœć zlecajšcego wykonanie tych czynnoœci (sšdu) wobec osób trzecich (art. 15 ust. 3 pkt 3 VATU w brzmieniu obowišzujšcym od dnia 1 czerwca 2005 r.)?"\par
\qj  Odpowiadajšc na powyższe NSA podjšł uchwałę, w której stwierdził, że czynnoœci wykonywane przez biegłego w postępowaniu sšdowym, o których mowa w art. 13 pkt 6 PDOFizU, stanowiš działalnoœć gospodarczš w rozumieniu art. 15 ust. 2 VATU i nie dotyczy ich wyłšczenie, o którym mowa w art. 15 ust. 3 tej ustawy.\par
\qj  W uzasadnieniu uchwały NSA wskazał m.in., że pomimo tego, iż czynnoœci wykonywane przez biegłych sšdowych wymienione zostały w art. 13 pkt 6 PDOFizU, nie stanowi to wystarczajšcej przesłanki do wyłšczenia tych czynnoœci z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w oparciu o przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 VATU. W wyniku bowiem zlecenia sporzšdzenia opinii przez sšd (inny organ) nie dochodzi do przeniesienia odpowiedzialnoœci na sšd za wyniki działania biegłego sšdowego, zobowišzanego do samodzielnego sporzšdzenia opinii.\par
\qj  W takiej sytuacji nie występujš niezbędne przesłanki z art. 15 ust. 3 pkt 3 VATU wyłšczajšce biegłego z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.\par
\qj  W relacji pomiędzy biegłym a sšdem nie zachodzi stosunek prawny zbliżony do stosunku pomiędzy pracownikiem a pracodawcš, ani co do wynagrodzenia, czy też co do odpowiedzialnoœci wobec osób trzecich za wynik działania biegłego sšdowego.\par
\qj  Wojewódzki Sšd Administracyjny w Poznaniu podzielił poglšdy wyrażone w powołanej uchwale i stwierdził, że majš one zastosowanie w niniejszym postępowaniu. W zwišzku z tym Sšd ten stwierdził, że czynnoœci wykonywane przez Skarżšcego w charakterze biegłego sšdowego i rzeczoznawcy majštkowego nie korzystajš z wyłšczenia, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.\par
\qj  Pismem z dnia 22 maja 2009 r. Skarżšcy wniósł skargę kasacyjnš od powyższego wyroku sšdu I instancji, w której zarzucił:\par
\qj  I. Naruszenie przepisów postępowania w stopniu majšcym wpływ na wynik sprawy, w postaci naruszenia:\par
\qj  - art. 141 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sšdami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej PostAdmU,\par
\qj  - art. 145 § 1 pkt 1 lit. a PostAdmU,\par
\qj  - art. 151 § 1 PostAdmU,\par
\qj  - art. 1 § 1 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sšdów administracyjnych. (Dz.U. z 2002 r. Nr 153 poz. 1269 ze zm.), dalej PrUSAU,\par
\qj  - art. 134 § 1 PostAdmU.\par
\qj  II. Naruszenie prawa materialnego poprzez błędnš wykładnię art. 15 ust. 3 pkt 3 VATU.\par
\qj  W konsekwencji na podstawie art. 176 w zw. z art. 185 § 1 PostAdmU wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całoœci i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sšd Administracyjny w Poznaniu oraz zasšdzenie kosztów postępowania wg norm przepisanych.\par
\qj  Uzasadniajšc powyższe zarzuty wskazał, że istotne znaczenie dla całej sprawy ma data 1 czerwca 2005 r. Tego dnia weszła bowiem w życie nowelizacja VATU, która w istotny sposób zmieniła zapis art. 15 ust. 3 pkt 3 tej ustawy. Tymczasem Wojewódzki Sšd Administracyjny w Poznaniu w zaskarżonym wyroku powoływał się wyłšcznie na art. 15 ust. 3 pkt 3 VATU w brzmieniu obowišzujšcym po tej dacie. Całkowicie przez Sšd została pominięta kwestia okresu od 1 maja 2004 r. do 1 czerwca 2005 r. Ponadto Naczelny Sšd Administracyjny w uchwale sygn. akt I FPS 3/08 udzielił odpowiedzi na pytanie dotyczšce brzmienia przepisu od dnia 1 czerwca 2005 r. W ocenie Strony zmiana powyższego przepisu ma istotne znaczenie dla całej sprawy. Z przepisu tego we wczeœniejszym brzmieniu wynika, że węzeł prawny musiał okreœlać ogólnš odpowiedzialnoœć zlecajšcego, natomiast po 31 maja 2005 r. ustawodawca wskazał, że chodzi o odpowiedzialnoœć wobec osób trzecich.\par
\qj  Zdaniem Skarżšcego, niewštpliwie między powołanym w danej sprawie biegłym, a powołujšcym go organem (sšdem) istniejš okreœlone więzy prawne, w ramach których dominujšcš pozycję ma organ, jako decydujšcy o wyborze osoby biegłego, zakresie zleconej mu czynnoœci, majšcy możliwoœć nałożenia kary, wypłacie wynagrodzenia itd. Nie występuje jednak przy tym stosunek podległoœci, np. służbowej, między zlecajšcym organem, a biegłym, bo w zakresie tych więzów prawnych uprawnienia (i obowišzki) organu zlecajšcego w stosunku do biegłego sš œciœle okreœlone obowišzujšcymi przepisami. To organ zlecajšcy opracowanie opinii biegłemu ponosi odpowiedzialnoœć procesowš wobec stron tego postępowania za wybór biegłego i wywišzanie się przez niego z nałożonego obowišzku.\par
\qj  Wskazał ponadto, że w ramach uregulowań cywilnoprawnych ustawodawca przewiduje ponoszenie odpowiedzialnoœci innego podmiotu za "sprawcę" (art. 429, art. 430, art. 474 KC).\par
\qj  W ocenie Strony naruszone zostały przepisy\par
\qj  - art. 1 § 1 i 2 PrUSAU - gdyż Sšd nie uwzględnił skargi, która była uzasadniona,\par
\qj  - art. 134 § 1 w zw. z 145 § 1 pkt 1 lit. a PostAdmU - gdyż Sšd nie uchylił decyzji, mimo że naruszała ona istotnie prawo materialne,\par
\qj  - art 151 § 1 PostAdmU - gdyż Sšd oddalił skargę, która była uzasadniona,\par
\qj  - art. 141 § 4 PostAdmU - gdyż Sšd w uzasadnieniu nie wskazał podstawy prawnej obowišzujšcej w okresie od 1 maja 2004 do 31 maja 2005 r., a także jej nie wyjaœnił,\par
\qj  - art. 141 § 4 - gdyż Sšd w uzasadnieniu w ogóle nie odniósł się do sytuacji, gdy Skarżšcy występuje w charakterze strony umowy o dzieło.\par
\qj  W odpowiedzi na skargę kasacyjnš Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej oddalenie jako pozbawionej uzasadnionych podstaw, a także o zasšdzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.\par
\qj  Naczelny Sšd Administracyjny zważył, co następuje:\par
\qj  Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.\par
\qj  Kluczowe znaczenie w sprawie ma podjęta przez Naczelny Sšd Administracyjny uchwała z dnia 12 stycznia 2009 r. sygn. akt I FPS 3/08 w której został wyrażony poglšd, że czynnoœci wykonywane przez biegłego w postępowaniu sšdowym, o których mowa w art. 13 pkt 6 PDOFizU, stanowiš działalnoœć gospodarczš w rozumieniu art. 15 ust. 2 VATU i nie dotyczy ich wyłšczenie przewidziane w art. 15 ust. 3 tej ustawy, na której Sšd I instancji oparł swoje stanowisko w rozpoznawanej sprawie. Podkreœlić przy tym należy, że stosownie do art. 269 § 1 PostAdmU, jeżeli jakikolwiek skład sšdu administracyjnego rozpoznajšcy sprawę nie podziela stanowiska zajętego w uchwale składu siedmiu sędziów, całej Izby albo w uchwale pełnego składu Naczelnego Sšdu Administracyjnego, przedstawia powstałe zagadnienie prawne do rozstrzygnięcia odpowiedniemu składowi. Tym samym więc nie przedstawienie przez Sšd orzekajšcy zagadnienia prawnego do rozstrzygnięcia w drodze kolejnej uchwały składowi siedmiu sędziów oznacza, że Sšd ów jest w istocie zwišzany poglšdami wyrażonymi w powołanej uchwale z dnia 12 stycznia 2009 r. Wspomniany art. 269 § 1 PostAdmU nie pozwala wszak żadnemu składowi sšdu administracyjnego rozstrzygnšć innej sprawy w sposób sprzeczny ze stanowiskiem zawartym w uchwale i przyjmować wykładni prawa odmiennej od tej, która została przyjęta przez skład poszerzony Naczelnego Sšdu Administracyjnego (por. wyrok WSA w Krakowie z dnia 15 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/KR 1440/08, a także wyrok NSA z dnia 29 lutego 2008 r., sygn. akt I OSK 254/07).\par
\qj  W wyżej wskazanej uchwale Naczelny Sšd Administracyjny stwierdził, że odwołanie się w art. 15 ust. 3 pkt 3 VATU do enumeratywnie wymienionych przychodów w art. 13 pkt 2-9 PDOFizU nie oznaczało, że niejako automatycznie tego rodzaju przychody nie zostały zaliczone do samodzielnie wykonywanej działalnoœci gospodarczej w rozumieniu zdefiniowanym w ust. 2 tegoż art. 15. W przepisie art. 15 ust. 3 pkt 3 VATU ustanowiono bowiem dodatkowe przesłanki przy zaistnieniu których dopuszczalne było wyłšczenie z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, przy czym, co jest istotne w sprawie, przesłanki te muszš wystšpić łšcznie. Oznacza to, że podmiot uzyskujšcy przychody ze Ÿródeł przychodów wymienionych w art. 13 pkt 2-9 PDOFizU dla wyłšczenia tych przychodów z opodatkowania podatkiem od towarów i usług musi spełniać okreœlone warunki wyłšczenia tych czynnoœci spod opodatkowania, a nie wystšpienie chociażby jednej z wymienionych w nim przesłanek skutkuje brakiem możliwoœci wyłšczenia danej czynnoœci z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.\par
\qj  Wyłšczeniu spod opodatkowania podatkiem od towarów i usług podlegajš bowiem czynnoœci, których prawodawca zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 3 VATU nie uznaje za wykonywanš samodzielnie działalnoœć gospodarczš w rozumieniu tej ustawy, pod warunkiem że podmioty uzyskujšce te przychody zwišzane sš ze zlecajšcym ich wykonanie więzami tworzšcymi stosunek prawny co do warunków ich wykonania, wynagrodzenia oraz odpowiedzialnoœci zlecajšcego za wykonanie tych czynnoœci wobec osób trzecich.\par
\qj  Naczelny Sšd Administracyjny z przedstawionych zasad odnoszšcych się do wykonywania czynnoœci biegłego na zlecenie sšdu oraz wynikajšcych z nich istotnych okolicznoœci majšcych decydujšcy wpływ na powstanie obowišzku podatkowego w podatku od towarów i usług, wyprowadził następujšce wnioski:\par
\qj  - stosunek prawny łšczšcy biegłego ze zlecajšcym wykonanie opinii sšdem (innym uprawnionym organem procesowym) nie zostaje nawišzany na podstawie umowy o pracę;\par
\qj  - biegły przy sporzšdzeniu opinii korzysta z samodzielnoœci wyrażajšcej się w tym, że nikt nie może mieć wpływu na jej treœć;\par
\qj  - biegły odpowiada osobiœcie za wykonane przez siebie czynnoœci niezależnie od tego czy do okreœlonych działań zobowišzał go sšd, czy też inny organ. W wyniku zlecenia wydania opinii nie dochodzi do przeniesienia odpowiedzialnoœci za wynik działania biegłego sšdowego na sšd lub inny organ;\par
\qj  - wpis na listę biegłych sšdowych wskazuje na zamiar wykonywania czynnoœci biegłego w sposób częstotliwy.\par
\qj  Przedstawione okolicznoœci prowadzš do wniosku, że pomimo tego, iż czynnoœci wykonywane przez biegłych sšdowych wymienione zostały w art. 13 pkt 6 PDOFizU nie stanowiło to wystarczajšcej przesłanki do wyłšczenia tych czynnoœci z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w oparciu o przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 VATU. W wyniku bowiem zlecenia sporzšdzenia opinii przez sšd (inny organ) nie dochodzi do przeniesienia odpowiedzialnoœci na sšd za wyniki działania biegłego sšdowego, zobowišzanego do samodzielnego sporzšdzenia opinii.\par
\qj  W takiej sytuacji nie występujš zatem niezbędne przesłanki z art. 15 ust. 3 pkt 3 VATU wyłšczajšce biegłego z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W relacji pomiędzy biegłym a sšdem nie zachodzi stosunek prawny zbliżony do stosunku pomiędzy pracownikiem a pracodawcš, ani co do wynagrodzenie, czy też co do odpowiedzialnoœci wobec osób trzecich za wynik działania biegłego sšdowego. Wyrażony w tym zakresie przez Naczelny Sšd Administracyjny poglšd należy uznać za utrwalony w dotychczasowym orzecznictwie tego Sšdu na gruncie wykładni przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 VATU w odniesieniu do syndyków i tłumaczy (por. wyroki: z dnia 17 paŸdziernika 2006 r. sygn. akt I FSK 86/06, publ. "Przeglšd Podatkowy" 2007, nr 4, s. 46; z dnia 20 lutego 2007 r. sygn. akt I FSK 1220/05; z dnia 5 kwietnia 2007 r. sygn. akt I FSK 609/06; z dnia 24 kwietnia 2007 r. sygn. akt I FSK 603/06; z dnia 2 paŸdziernika 2007 r. sygn. akt I FSK 1265/07).\par
\qj  Naczelny Sšd Administracyjny w składzie orzekajšcym w niniejszej sprawie w pełni podziela poglšdy wyrażone w powołanej uchwale i stwierdza, że zasadnie Sšd I instancji przyjšł,że majš one zastosowanie w stanie faktycznym przedstawionym przez Skarżšcego. Jak bowiem wynika z pisma Skarżšcego otrzymywał wynagrodzenie za czynnoœci stałego biegłego sšdowego oraz za wykonywane czynnoœci rzeczoznawcy.\par
\qj  W orzecznictwie podkreœla się, że wprawdzie ww. uchwała NSA dotyczy treœci art. 15 ust. 3 pkt 3 VATU w brzmieniu obowišzujšcym od dnia 1 czerwca 2005 r., to jednakże ma również zastosowanie wobec treœci tego artykułu obowišzujšcego od dnia 1 maja 2004 r. (wyrok WSA we Wrocławiu z 18.08.2009 r. sygn. akt I SA/WR 349/09).\par
\qj  W rozumieniu ustaw procesowych biegły sšdowy jest niewštpliwie rzeczoznawcš, gdyż tylko osoba posiadajšca wiedzę w okreœlonej dziedzinie, wiadomoœci specjalne może być powołana do pełnienia funkcji biegłego. Nie można też twierdzić, że sšd bierze odpowiedzialnoœć za opinię biegłego, w rozumieniu art. 15 ust. 3 pkt 3 VATU. Biegły sšdowy ponosi bowiem samodzielnš odpowiedzialnoœć za wydanš opinię, co prowadzi do konkluzji, że czynnoœci wykonywane na zlecenie sšdu przez biegłych podlegajš opodatkowaniu.\par
\qj  Przepis ten bowiem już wówczas stanowił, że za wykonywanš samodzielnie działalnoœć gospodarczš, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynnoœci z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-8 PDOFizU, jeżeli z tytułu wykonania tych czynnoœci osoby te sš zwišzane ze zlecajšcym wykonanie tych czynnoœci prawnymi więzami tworzšcymi stosunek prawny pomiędzy zlecajšcym wykonanie czynnoœci i wykonujšcym zlecane czynnoœci co do warunków wykonywania tych czynnoœci, wynagrodzenia i odpowiedzialnoœci zlecajšcego wykonanie tych czynnoœci.\par
\qj  Sformułowanie zawarte w art. 15 ust. 3 pkt 3 VATU stanowišce o odpowiedzialnoœci zlecajšcego wykonanie czynnoœci, należy przy tym rozumieć jako objęcie tš odpowiedzialnoœciš roszczeń osób trzecich za czynnoœci zleceniobiorcy podejmowane w ramach tego stosunku, z czego wynika, że to zleceniodawca ponosi ryzyko działalnoœci zleceniobiorcy, którego brak po stronie tego ostatniego wyłšcza go - właœnie z tego powodu - z grona podatników VAT prowadzšcych samodzielnš działalnoœć gospodarczš.\par
\qj  W odniesieniu do czynnoœci biegłego, podmiot zlecajšcy wykonanie tych czynnoœci nie ponosi względem osób trzecich odpowiedzialnoœci za skutki bezpoœrednio zwišzane z podejmowanymi przez biegłego czynnoœciami. Czym innym zatem jest odpowiedzialnoœć biegłego wobec osób trzecich za podejmowane przez niego czynnoœci, a czym innym jest odpowiedzialnoœć sšdu lub innego organu za wydane w sprawie rozstrzygnięcie (por. wyrok WSA w Bydgoszczy z 2008.05.21 sygn. akt I SA/BK 145/08).\par
\qj  W ocenie Naczelnego Sšdu Administracyjnego uprawnione jest stanowisko, że przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 VATU musi być odczytywany w ten sposób, że okreœlone w nim czynnoœci z art. 13 pkt 2-9 PDOFizU nie stanowiš samodzielnej działalnoœci gospodarczej w rozumieniu tej ustawy (ust. 2 art. 15) tylko wtedy, gdy pomiędzy zlecajšcym wykonanie tych czynnoœci a zleceniobiorcš, istnieje stosunek prawny okreœlajšcy: warunki wykonania tych czynnoœci, wynagrodzenia zleceniobiorcy i odpowiedzialnoœć zlecajšcego wykonanie tych czynnoœci wobec osób trzecich, co wskazuje jednoznacznie, że to zleceniodawca ponosi ryzyko działalnoœci zleceniobiorcy, którego brak po stronie tego ostatniego wyłšcza go - właœnie z tego powodu - z grona podatników VAT prowadzšcych samodzielnš działalnoœć gospodarczš. W sytuacjach gdy zleceniobiorca w oparciu o zawartš umowę zlecenia lub umowę o dzieło działa na zewnštrz w imieniu zleceniodawcy i na jego rachunek oraz gdy w ramach powierzonych czynnoœci zleceniodawca przyjmuje odpowiedzialnoœć za jego działanie, należy przyjšć, że zleceniobiorca (wykonawca dzieła) pozbawiony jest przymiotu samodzielnoœci przy wykonywaniu swojej działalnoœci w rozumieniu art. 15 ust. 3 pkt 3 VATU, a wobec tego nie jest podatnikiem tego podatku.\par
\qj  Pozycja prawna biegłych w ramach wykonywanych na zlecenie sšdu czy innych organów procesowych czynnoœci ma natomiast charakter samodzielny, niezależny od zlecajšcego stosowne czynnoœci organu, przez co wyłšczona zostaje możliwoœć uznania, że w ramach tych czynnoœci osoby te pozostajš w zwišzku zbliżonym do stosunku zatrudnienia, charakteryzujšcym się podległoœciš i zasadniczym zwolnieniem z odpowiedzialnoœci za podejmowanie czynnoœci wobec osób trzecich. Tym samym, czynnoœci te podlegajš opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.\par
\qj  W piœmiennictwie zwraca się uwagę, że VATU stanowi implementację do krajowego porzšdku prawnego postanowień VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczšcych podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartoœci dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC). Z tego też powodu poszczególne przepisy tej ustawy, o ile nie będzie to prowadziło do efektów sprzecznych z efektami wykładni językowej, powinny być interpretowane w zgodzie z brzmieniem i celem tej dyrektywy oraz w taki sposób, aby zapewnić respektowanie podstawowych złożeń konstrukcyjnych całego systemu podatku od wartoœci dodanej. Dlatego też, jeżeli okreœlone pojęcie ma istotne znaczenie dla konstrukcji podatku, to dokonujšc okreœlenia zakresu tego pojęcia poprzez wskazanie czynnoœci, które się w nim nie mieszczš, należy uwzględniać jego sens na tle całej regulacji dotyczšcej tego podatku. Powracajšc zaœ w kontekœcie powyższych uwag do art. 15 ust. 3 pkt 3 VATU wskazuje się, iż na jego tle pojęcie samodzielnoœci w prowadzeniu działalnoœci gospodarczej nie powinno być zasadniczo rozumiane odmiennie niż w VI Dyrektywie, aby nie prowadziło to naruszenia jednej z podstawowych cech systemu podatku od wartoœci dodanej, jakš jest powszechnoœć opodatkowania, a tym samym, aby nie było to również Ÿródłem naruszenia zasad konkurencyjnoœci (zob. J. Zubrzycki, Leksykon VAT 2006, wyd. Unimex, str. 358).\par
\qj  Opisane w powyższym przepisie przesłanki warunkujšce wyłšczenie wskazanych w nim czynnoœci z pojęcia wykonywanej samodzielnie działalnoœci gospodarczej odnoszš się do warunków wykonywania tych czynnoœci, wynagrodzenia oraz odpowiedzialnoœci zlecajšcego wykonanie tych czynnoœci wobec osób trzecich. Przy czym, uwzględniajšc koniecznoœć dokonywania wykładni przepisów ustawy w zgodzie z treœciš VI Dyrektywy, ten ostatni warunek powinien być rozumiany jako odpowiedzialnoœć wobec osób trzecich, także przed nowelizacjš VATU.\par
\qj  W orzecznictwie także zwraca się uwagę, że unormowania dotyczšce podatników podatku od towarów i usług, zawarte w art. 15 VATU, oparte zostały na regulacjach przyjętych w art. 4 VI Dyrektywy. Podobnie jak w art. 4 VI Dyrektywy, w art. 15 ust. 1 VATU postanowiono, że podatnikami VAT sš jedynie podmioty wykonujšce samodzielnie działalnoœć gospodarczš. Unormowanie to ma na celu wskazanie, że podatnikami VAT sš jedynie podmioty działajšce bez stosunku podporzšdkowania, funkcjonujšce w warunkach niepewnoœci i ryzyka ekonomicznego, a także ostatecznego rezultatu podjętej działalnoœci, czyli na własny rachunek i ryzyko. W art. 15 ust. 3 okreœlono czynnoœci, które właœnie ze względu na brak cechy samodzielnoœci, nie mogš być uznawane za działalnoœć gospodarczš w rozumieniu art. 15 ust. 2 VATU.\par
\qj  O ile jednak w art. 4 (4) VI Dyrektywy wskazano, iż użycie okreœlenia "niezależnie" (będšcego odpowiednikiem pojęcia "samodzielnie" używanego na gruncie VATU) w ust. 1 oznacza wyłšczenie z opodatkowania pracowników i innych osób zwišzanych z pracodawcš umowš o pracę lub na podstawie jakiegokolwiek innego stosunku prawnego ustanawiajšcego stosunek pracodawcy i pracownika w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialnoœci pracodawcy, tak w będšcych jego odpowiednikiem uregulowaniach zawartych w art. 15 ust. 3, a zwłaszcza w jego pkt 3 poprzez odesłanie do wskazanych w art. 13 PDOFizU przychodów uzyskiwanych z działalnoœci wykonywanej osobiœcie, nie zawarto wprost jakiegokolwiek sformułowania, które wskazywałoby, że dla wyłšczenia danego podmiotu z kręgu podatników VAT, stosunek prawny o cechach podanych w tym przepisie powinien być stosunkiem prawnym o charakterze zbliżonym do stosunku pracy, co może być odczytywane jako rozszerzenie w polskiej VATU zakresu wyłšczeń z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, w porównaniu do uregulowań zawartych w VI Dyrektywie. Podkreœla się przy tym, iż dokonujšc na tle konkretnego stanu faktycznego interpretacji niezbyt jednoznacznych i precyzyjnych sformułowań użytych w art. 15 ust. 3 pkt 3 VATU opisujšcych czynnoœci, których wykonywanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy czynić to w kontekœcie nadrzędnego pojęcia "samodzielnoœci", przepis ten wyłšcza bowiem, według wskazanych w nim kryteriów, z opodatkowania, opisane w nim czynnoœci właœnie ze względu na brak tej cechy.\par
\qj  Umowa o dzieło w przeciwieństwie do umowy o pracę, także co do zasady nie stwarza ani stosunku podporzšdkowania, ani trwałego zwišzania, a ponadto jest umowš rezultatu, a nie jedynie starannego działania.\par
\qj  Stšd też należy uznać, że podniesione w skardze kasacyjnej zarzuty sš bezpodstawne. Prawidłowo bowiem ocenił Sšd I instancji, majšc na uwadze przedstawiony przez skarżšcego stan faktyczny, że czynnoœci wykonywane przez niego w charakterze biegłego sšdowego i rzeczoznawcy nie korzystajš z wyłšczenia, o którym mowa w art. 15 ust. 3 pkt 3 VATU.\par
\qj  Majšc powyższe na uwadze Naczelny Sšd Administracyjny uznajšc, że skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw, na podstawie art. 184 i art. 204 pkt 1 PostAdmU orzekł jak w sentencji. \par
\par
\par
\par
\par
\qj  Metryka\par
\qj  Numer: {\i 271611}\par
\qj  Powišzane akty prawne:\par
{\fs10 \par} \fi-240\li720\ql Podatek od towarów i usług, t.j. 29-7-2011, Art. 15 ust. 2, Art. 15 ust. 3 pkt 3{\fs10 \par} \fi0\li0\qj {\fs10 \par} \fi-240\li720\ql Podatek dochodowy od osób fizycznych, t.j. 17-1-2012, Art. 13 pkt 6{\fs10 \par} \fi0\li0\qj \qj  Miejsca publikacji:\par
{\fs10 \par} \fi-240\li720\ql Legalis{\fs10 \par} \fi0\li0\qj \par
\par
\qj  Cytowania w innych orzeczeniach:\par
{\fs10 \par} \fi-240\li720\ql I FSK 529/13; I SA/Kr 451/13; III SA/Wa 3567/11{\fs10 \par} \fi0\li0\qj \qj  Cytowane orzeczenia:\par
{\fs10 \par} \fi-240\li720\ql I SA/Wr 349/09; I SA/Kr 1440/08; I FPS 3/08; I SA/Bk 145/08; I OSK 254/07; I FSK 1265/07; I FSK 603/06; I FSK 609/06; I FSK 1220/05; I FSK 86/06{\fs10 \par} \fi0\li0\qj \qj  Orzeczenia w sprawie:\par
{\fs10 \par} \fi-240\li720\ql I SA/Po 1215/08{\fs10 \par} \fi0\li0\qj }