W ubiegły czwartek rząd premiera Donalda Tuska udał się do Izraela. Piszę ten felieton 21 lutego, a więc jeszcze przed pielgrzymką, o której Władysław Bartoszewski powiada, że jest dowodem rosnącej pozycji naszego nieszczęśliwego kraju na światowej arenie, ale kto by tam traktował serio jego deklaracje? Zamiast tedy komentować bzdety tego przestarego starca, przyjrzyjmy się lepiej sekwencji wydarzeń, które tę wizytę poprzedziły, a lepiej zrozumiemy, co nas czeka w niedalekiej przyszłości.


Pierwszym wydarzeniem, na ktĂłre warto zwrĂłcić uwagę, jest spotkanie, jakie  18 sierpnia 2009 roku odbył rosyjski prezydent Dymitr Miedwiediew z izraelskim prezydentem Szymonem Peresem w Soczi. Peres oświadczył, Ĺźe obiecał rosyjskiemu prezydentowi, iĹź Izrael nie zaatakuje Iranu i Ĺźe załatwi z prezydentem Obamą zablokowanie umieszczenia tarczy antyrakietowej w Polsce. KrĂłtko mĂłwiąc, przedstawił rosyjskie korzyści z tego spotkania. A jakie były koncesje Rosji dla Izraela? Tego oczywiście nie wiemy, ale zaledwie miesiąc później, 17 września 2009 roku, prezydent Obama rzeczywiście ogłosił rezygnację USA nie tylko z antyrakietowej tarczy, ale w ogĂłle – z aktywnej polityki w Europie Wschodniej – co oznaczało całkowite załamanie polityki wschodniej prezydenta Kaczyńskiego. Dlaczego prezydent Obama to zrobił – tego oczywiście nie wiem, ale wcale bym się nie zdziwił, gdyby po kilkudziesięciu latach się okazało, Ĺźe ruska razwiedka weszła w posiadanie oryginalnego aktu urodzenia amerykańskiego prezydenta – bo w USA nigdzie nie moĹźna go znaleźć. Byłżeby zatem w Moskwie? To by wiele tłumaczyło, zarĂłwno wtedy, jak i teraz, ale jest to naturalnie tylko jednak z moĹźliwych hipotez. Tak czy owak, Ameryka wycofała się z aktywnej polityki w Europie, co oznaczało, Ĺźe odtąd ramy polityki europejskiej wyznaczane są przez strategiczne partnerstwo rosyjsko-niemieckie.


W ramach tego partnerstwa, na ubiegłorocznym, paĹşdziernikowym szczycie w Deauville, gdzie gospodarzem był francuski prezydent Nicolas Sarkozy, Nasza Złota Pani Angela spotkała się z rosyjskim prezydentem Dymitrem Miedwiediewem. Szczyt w Deauville miał charakter nieformalny, więc nie zapadły tam Ĺźadne decyzje, ale po co tu jakieś decyzje, kiedy – jak mĂłwi poeta: “tylko kiwnąć – Ĺťyd juĹź wie”? I rzeczywiście  w miesiąc później, 19 listopada, na juĹź jak najbardziej formalnym szczycie NATO w Lizbonie ogłoszone zostało strategiczne partnerstwo NATO–Rosja. W ramach tego strategicznego partnerstwa rĂłwnieĹź nasz nieszczęśliwy kraj, jako przecieĹź członek NATO, musiał otrzymać jakieś zadania. A jakie? Ano – o tym wiedzieliśmy juĹź w miesiąc po katastrofie w Smoleńsku, kiedy to red. Michnik, a za nim – całe stado autorytetĂłw moralnych i intelektualistĂłw zaczęło naszemu nieszczęśliwemu krajowi stręczyć “pojednanie” w Rosją.

Podczas kiedy u nas śledzimy słupki sondaĹźy i rozcinamy na czworo kaĹźdy włosek śledztwa smoleńskiego, 18 lutego, a więc juĹź po wizycie w Izraelu połowy rządu niemieckiego z Naszą Złotą Panią Angelą na czele, izraelska gazeta “Haarec” przyniosła informację o uruchomieniu przez izraelski rząd do spółki z Agencją Ĺťydowską programu odzyskania “żydowskiego” mienia w Europie Środkowej. Najpierw trzeba je “zlokalizować”, a potem – “odzyskać”. I jednym, i drugim ma się zajmować specjalna grupa “HEART”, ktĂłrej prezesem został Rafi Eitan, a dyrektorem zarządzającym – Bobby Brown z Nowego Jorku. Całość technicznie koordynuje Ania Wierchowskaja, ktĂłra w swoim czasie uczestniczyła w operacji szlamowania przez organizacje przemysłu holokaustu szwajcarskich bankĂłw, więc ma w tym eksperiencję. Podstawą działania grupy “HEART” ma być rezolucja konferencji w Pradze z 2009 roku, na ktĂłrej Polskę reprezentował nieszczęsny Bartoszewski. Ta rezolucja nie jest wprawdzie “prawnie wiążąca”, ale jest “wiążąca moralnie”. Dlatego Wierchowskaja oznajmia zainteresowanym, Ĺźe “nie trzeba mieć tytułu własności mienia, aby spełniać warunki. Jeśli zainteresowani sądzą, Ĺźe posiadali takie mienie albo czerpali z niego zyski, powinni wypełnić formularz”. “Jeśli sądzą, Ĺźe posiadali”! Cóş za piękny tytuł do rekompensaty! To dopiero będą prawdziwe “złote Ĺźniwa”!  W tym kontekście nietrudno zrozumieć działalność “światowej sławy historyka” oraz wszystkich jego krajowych kolaborantĂłw z tych wszystkich centrĂłw badań nad zagładą ĹťydĂłw. Cóş to za problem przypomnieć sobie, Ĺźe przodkowie posiadali przedsiębiorstwo wypłukiwania złota z powietrza? Przy takich kryteriach kwota 65 mld dolarĂłw, jaką niedawno wymienił b. ambasador Izraela w Polsce Szewach Weiss, wydaje się nawet powściągliwa. Program ma ruszyć z kopyta juĹź od maja, kiedy my akurat po uroczystych obchodach rocznicy katastrofy smoleńskiej, będziemy pełni dziękczynienia za beatyfikację Jana Pawła II, a przedtem – o co właśnie zaapelował przewielebny ks. Oder – zbierali informacje o cudach, jakie się dokonały za sprawą błogosławionego. Dopiero na tym tle lepiej moĹźemy ocenić doniosłość peregrynacji Tuska i jego świty do Izraela.

Stanisław Michalkiewicz