W dzisiejszej Rzeczpospolitej ukazał się tekscik autorstwa Roberta Mazurka, który zamieszczam poniżej  :
Wymarzone przemówienie Jarosława K.
Milczy. Ale my na spindoktorskie sztuczki nabrać się już nie damy! Przecież wiemy,
że gdy tylko otworzy usta, otworzy również wrota polskiego piekła.
A mógłby inaczej. Byłoby to trudne, ale przecież można sobie wyobrazić przemówienie
godne, które Polaków nie dzieliłoby ani nie obrażało, nie wzniecałoby pożogi swarów.
Brzmiałoby ono mniej więcej tak:
Rodacy! Logika polityki jest nieubłagana. Jak wiecie, kandyduję na prezydenta, choć
gdy patrzę na listę pretendentów, przyznać muszę, że są wśród nich godniejsi ode
mnie, że wspomnę Waldemara Pawlaka, który potrafi z zamkniętymi oczami rozebrać nie
tylko komputer, czy Andrzeja Olechowskiego, który służył ojczyźnie nie tylko jawnie.
Swój głos oddam na Bronisława Komorowskiego, naszego drogiego Bronka, który ma nie
tylko pięcioro dzieci, ale i wąsy.
Rozumiem jednak, że część z was, targana wciąż paroksyzmami nienawiści, chce głosować
na mnie. Za głosy te, choć zmarnowane, z serca dziękuję. Liczę jednak, że przyczynią
się one do budowy Polski lepszej, Polski otwartej, walczącej z ksenofobią, homofobią
i agorafobią.
Wybaczcie, że tak niewiele mam wam do powiedzenia o swym programie. Bo czy to w końcu
nie wszystko jedno, jaki to program? Ja na przykład najbardziej lubię Tomasza Lisa
na żywo. Kiedyś to on powinien zostać prezydentem. Dziś, w tym trudnym dla nas czasie,
ważniejsze niż programy jest, byśmy byli życzliwi, dobrzy, byśmy byli razem, byśmy
grali w golfa.
Z całą mocą popieram pomysł, by ta kampania była inna. By nie było billboardów i
plakatów, reklam telewizyjnych i agitek, a na kartach do głosowania wydrukowano by
dla oszczędności tylko nazwisko drogiego Bronka.
Skoro jednak przyszło mi stawać do walki z ludźmi tak prawymi, muszę powiedzieć,
że z całego serca cieszę się ze wsparcia, jakiego udzielił mi mój komitet honorowy.
Januszu, nie doceniałem cię i nie rozumiałem. Dziś dziękuję, że jesteś w tych gorzkich,
żołądkowych chwilach ze mną. Cieszę się z dobrego słowa profesora Widackiego, prawdziwego
lorda, którego nie tylko nazwisko należy czytać z angielskiego. Wśród moich nowych
przyjaciół nie mogło też zabraknąć Marka Dukaczewskiego. Spoza gór i rzek, panie
generale, spoza gór i rzek.
A wam wszystkim, rodacy, spasiba. I dobranoc.


--

loooooooooooool
ale jajcarskie a jakie wymowne
awe

"Bazyli" <don.bazylioWYTNIJTO@amorki.pl> schrieb im Newsbeitrag
news:3461.00002097.4bdac5ddnewsgate.onet.pl...

W dzisiejszej Rzeczpospolitej ukazał się tekscik autorstwa Roberta

Mazurka,

który zamieszczam poniżej  :
Wymarzone przemówienie Jarosława K.
Milczy. Ale my na spindoktorskie sztuczki nabrać się już nie damy!

Przecież

wiemy,
że gdy tylko otworzy usta, otworzy również wrota polskiego piekła.
A mógłby inaczej. Byłoby to trudne, ale przecież można sobie wyobrazić
przemówienie
godne, które Polaków nie dzieliłoby ani nie obrażało, nie wzniecałoby

pożogi

swarów.
Brzmiałoby ono mniej więcej tak:
Rodacy! Logika polityki jest nieubłagana. Jak wiecie, kandyduję na

prezydenta,

choć
gdy patrzę na listę pretendentów, przyznać muszę, że są wśród nich

godniejsi ode

mnie, że wspomnę Waldemara Pawlaka, który potrafi z zamkniętymi oczami

rozebrać

nie
tylko komputer, czy Andrzeja Olechowskiego, który służył ojczyźnie nie

tylko

jawnie.
Swój głos oddam na Bronisława Komorowskiego, naszego drogiego Bronka,

który ma

nie
tylko pięcioro dzieci, ale i wąsy.
Rozumiem jednak, że część z was, targana wciąż paroksyzmami nienawiści,

chce

głosować
na mnie. Za głosy te, choć zmarnowane, z serca dziękuję. Liczę jednak, że
przyczynią
się one do budowy Polski lepszej, Polski otwartej, walczącej z ksenofobią,
homofobią
i agorafobią.
Wybaczcie, że tak niewiele mam wam do powiedzenia o swym programie. Bo czy

to w

końcu
nie wszystko jedno, jaki to program? Ja na przykład najbardziej lubię

Tomasza

Lisa
na żywo. Kiedyś to on powinien zostać prezydentem. Dziś, w tym trudnym dla

nas

czasie,
ważniejsze niż programy jest, byśmy byli życzliwi, dobrzy, byśmy byli

razem,

byśmy
grali w golfa.
Z całą mocą popieram pomysł, by ta kampania była inna. By nie było

billboardów i

plakatów, reklam telewizyjnych i agitek, a na kartach do głosowania

wydrukowano

by
dla oszczędności tylko nazwisko drogiego Bronka.
Skoro jednak przyszło mi stawać do walki z ludźmi tak prawymi, muszę

powiedzieć,

że z całego serca cieszę się ze wsparcia, jakiego udzielił mi mój komitet
honorowy.
Januszu, nie doceniałem cię i nie rozumiałem. Dziś dziękuję, że jesteś w

tych

gorzkich,
żołądkowych chwilach ze mną. Cieszę się z dobrego słowa profesora

Widackiego,

prawdziwego
lorda, którego nie tylko nazwisko należy czytać z angielskiego. Wśród

moich

nowych
przyjaciół nie mogło też zabraknąć Marka Dukaczewskiego. Spoza gór i rzek,

panie

generale, spoza gór i rzek.
A wam wszystkim, rodacy, spasiba. I dobranoc.


--

http://blog.rp.pl/mazurek/2010/04/29/wymarzone-przemowienie-jaroslawa-k/

AR