Powód wnosił, aby wskazany przedmiot pozostał w depozycie sądowym
na czas trwania procesu.

SR oddalił wniosek  o zabezpieczenie roszczenia twierdząc,
że złożenie przedmiotu do depozytu zaspokoi  roszczenie powoda.
Była to jedyna argumentacja. SR nie dopatrzył się innych, jego zdaniem uchybień.

Powód wniósł zażalenie do SO o zmianę postanowienia wskazując,
że złożenie przedmiotu do depozytu w żaden sposób nie zaspokoi jego roszczenia.

SO zgodził się z tym, że argumentacja SR jest nietrafna ale zażalenie
oddalił bo powód "nie uwiarygodnił roszczenia".

Czy to jest normalne, że SO zastosował inną - nową argumentację,  taką, o której
SR w ogóle nie wspomniał. Bo gdyby wspomniał, powód z pewnością
odniósł by się do niej w zażaleniu.
Powód stoi na stanowisku, że roszczenie o wydanie rzeczy było bezsporne
i chyba takie stanowisko miał SR.

pozdrawiam
Ula

Ula pisze:

Czy to jest normalne, że SO zastosował inną - nową argumentację,  taką, o której
SR w ogóle nie wspomniał. Bo gdyby wspomniał, powód z pewnością
odniósł by się do niej w zażaleniu.

Jest OK.


--
@2011 Johnson
http://db.tt/JzsPUMU
https://mozy.com/?ref=L3KY47

On Thu, 03 Feb 2011 18:33:20 +0100, Johnson wrote:

Czy to jest normalne, Ĺźe SO zastosował inną - nową argumentację,  taką,
o ktĂłrej
SR w ogóle nie wspomniał. Bo gdyby wspomniał, powód z pewnością odniósł
by się do niej w zażaleniu.

Jest OK.

Jest to przyjęte, ale czy jest to OK? ;-) --
pozdrawiam, Olgierd
|| Lege Artis == http://olgierd.bblog.pl ||

Olgierd pisze:

Jest to przyjÄ?te, ale czy jest to OK? ;-)

A czemu nie?
* Przecież uprawdopodobnić interes prawny w zabezpieczeniu trzeba od razu
przed sądem I instancji a nie dopiero w zażaleniu.

Czyli:
1) jak we wniosku był interes prawny - to co się napisze w zażaleniu co do interesu nie ma znaczenia bo SO opisany interes prawny ma wniosku
2) jak we wniosku nie było interesu to wniosek o zabezpieczenie był niezasadny niezależnie od treści zażalenia (bo*) czyli zażalenie należy oddalić.

Reasumując to co się pisze w zażaleniu nie ma żadnego znaczenia ;)
Więc gdzie tu problem ?

--
@2011 Johnson
http://db.tt/JzsPUMU
https://mozy.com/?ref=L3KY47

On Thu, 03 Feb 2011 22:44:24 +0100, Johnson wrote:

Jest to przyjÄ?te, ale czy jest to OK? ;-)
 

A czemu nie?
* Przecież uprawdopodobnić interes prawny w zabezpieczeniu trzeba od
razu przed sądem I instancji a nie dopiero w zażaleniu.

To by było proste, gdyby przed sądami toczyły się sprawy niesporne między stronami (albo gdyby spór toczył się tylko z sądem). Tymczasem może się okazać, że strona miałaby całkiem niezłe rzeczy do powiedzenia na temat tego nowego pomysłu sądu -- ale już jej się nie daje możliwości wyartykułowania tego.

Dodam, że sam tak miałem, może nie w zażaleniu, ale w apelacji.

--
pozdrawiam, Olgierd
|| Lege Artis == http://olgierd.bblog.pl ||

Olgierd pisze:

To by było proste, gdyby przed sądami toczyły się sprawy niesporne między stronami (albo gdyby spór toczył się tylko z sądem). Tymczasem może się okazać, że strona miałaby całkiem niezłe rzeczy do powiedzenia na temat tego nowego pomysłu sądu -- ale już jej się nie daje możliwości wyartykułowania tego.

Ale argumenty za swoim stanowiskiem trzeba przedstawiać przed sądem I instancji a nie potem. Trzeba udowodnić wszystkie przesłanki roszczenia i już. Potem dodawać to można już wyjątkowo.
W sumie nie chwytam problemu. Tak to już jest że nie może być nieskończonej liczby instancji.

Ale jeśli już rozmawiamy poważanie to polecam:

Prawo materialne:

Wyrok SN z dnia 13 maja 2010 r.  II PK 346/09

Sąd drugiej instancji jako instancja nie tylko kontrolna, lecz także merytoryczna, jest nie tylko uprawniony, ale i zobowiązany, niezależnie od zarzutów apelacji, do rozważenia na nowo całego zebranego w sprawie materiału i dokonania jego własnej oceny prawnej. W razie dostrzeżenia błędów powinien naprawić wszystkie stwierdzone naruszenia prawa materialnego popełnione przez Sąd pierwszej instancji, bez względu na to, czy zostały wytknięte w apelacji, pod warunkiem, że rozpoznanie ich mieści się w granicach zaskarżenia.

II UK 194/09 wyrok SN 2010-02-23

1. Sąd drugiej instancji musi samodzielnie dokonać jurydycznej oceny żądania i skonfrontować ją z zaskarżonym orzeczeniem oraz stojącymi za nim motywami; rozpoznaje sprawę w taki sposób, w jaki mógł i powinien uczynić to sąd pierwszej instancji, tyle że uwzględnia szerszy materiał, zebrany w postępowaniu przed sądami dwu instancji (art. 382 k.p.c.). Stosownie do wyników tych ustaleń, powinien zastosować właściwe przepisy prawa materialnego, a więc także usunąć ewentualne błędy prawne sądu pierwszej instancji, i niezależnie od tego, czy zostały one wytknięte w apelacji.

itd, itd ....

Natomiast prawo procesowe:

II CSK 386/08 wyrok SN 2009-02-13

Sąd drugiej instancji - bez odpowiedniego zarzutu podniesionego w apelacji lub w toku postępowania apelacyjnego - nie może wziąć z urzędu pod rozwagę naruszenia prawa procesowego przez sąd I instancji, nawet chociażby miały one wpływ na wynik sprawy.

--
@2011 Johnson
http://db.tt/JzsPUMU
https://mozy.com/?ref=L3KY47

Johnson pisze:

A i w poprzednim poście "interes prawny" należy zamienić na "uprawdopodobnienie roszczenia" :)


--
@2011 Johnson
http://db.tt/JzsPUMU
https://mozy.com/?ref=L3KY47